Full resolution (JPEG) - On this page / på denna sida - XI.
<< prev. page << föreg. sida << >> nästa sida >> next page >>
Below is the raw OCR text
from the above scanned image.
Do you see an error? Proofread the page now!
Här nedan syns maskintolkade texten från faksimilbilden ovan.
Ser du något fel? Korrekturläs sidan nu!
This page has never been proofread. / Denna sida har aldrig korrekturlästs.
Odelsbonden, soin sat pftå si Tuva trygg og gav all
Verdi ein god Dag, men bøygde seg for sin Konge og si
Øvrigheit; den Bonden vilde Lensmannen drikka for;
den Bonden var Kjernen i Landet, og den Bonden
vilde nok greida Hespelen, um det kom til eit
Knipetak. Millom Odelsbonden og Embættsstanden hrdde
det altid voret god Venskap, og han tvilad ikkje paa,
at den Venskapen skulde staa, alt um der var —
lnn — Røyster som —. Skaali vart vend til den
gjæve og upplyste Odelsbonden, vaar høgV3’rde og
gjestmilde Vert, Hr. Proprietær Stensrud. Daniel
likad det, som her vart sagt; og han fekk ei Kjenning
av, at desse »Embættsvennerne« kanskje tilslutt var
likso gode Folkevenner som Opposisjonskultarne. —
Daa Fru Storr saag, at Mannen hennar vilde
svara Lensmannen, fann ho paa aa spyrja, um ikkje
nokon av dei unge Herrarne vilde vera so snilde aa
syngja litt for oss. »Ja det vilde vera hyggjelegt!«
ropad Proprietæren fornøgd. Fru Storr sat’ strakst
ved Pianoet; Knutzon og Viborg samraadde seg um,
kva dei skulde syngja; so kom der nokre store
Akkordar fraa Spelet, og dei unge Herrarne sette i med
full Kraft:
*H<i.r dr guda godt att vara,
ack hur Hf vet dock år skont/«
Dei song fagert, dei song med Kunst, med
Skaking i Maalet, med Drag paa Tonarne; det var sam
ein skulde vera paia Teatret. Daniel likad ikkje den
Maaten; men han visste, at slik skulde lin Song
vera. Dei dreiv paa med »Gluntar«; tilslutt kom
<< prev. page << föreg. sida << >> nästa sida >> next page >>
