Full resolution (JPEG) - On this page / på denna sida - XII.
<< prev. page << föreg. sida << >> nästa sida >> next page >>
Below is the raw OCR text
from the above scanned image.
Do you see an error? Proofread the page now!
Här nedan syns maskintolkade texten från faksimilbilden ovan.
Ser du något fel? Korrekturläs sidan nu!
This page has been proofread at least once.
(diff)
(history)
Denna sida har korrekturlästs minst en gång.
(skillnad)
(historik)
aldri fenget lesa i Ro, og han var i Grunnen altfor
lite utviklad enno til aa vera Lærar. Han sluttad
med, at han visste seg inkje Raad, men at han fekk
drygja og sjaa, um det ikkje skulde laga seg. —
I sju lange og sju breide ventad han paa Svar.
Han tok alt til aa undrast paa, um han skulde skriva
til Grosserar Helle og prova med honom; men so kom
det Brev fraa Kapellanen, og der stod, at Daniel
skulde snakka med Jens Rud, so vilde han gjera
Utveg. Men Kapellanen vilde ikkje, at Daniel skulde
liggja altfor lengje og »lesa i Ro«; for den Teologien,
me no hadde, var den verste tyske Aandløysa, som
kunde tenkjast, og reint ut faarleg aa rota seg ned
i; og naar det kom til Stykket, so lærde ein meir
av Livet enn av alle Bøker. Difor vilde Jens Rud
sjaa aa skaffa han litt Arbeid, naar det leid paa,
men daa ikkje meir, enn at han skulde kunna lesa
samstundes.
Daniel likad ikkje dette siste so godt; men ein
Utveg var all Tid betre enn ingen, og so fekk ein
sjaa etterkvart. Daa han fortalde Hanna, at han
skulde reisa, saag han, at ho vart annars ved, og
han kunde ikkje dylja for seg sjølv, at han likad
dette.
<< prev. page << föreg. sida << >> nästa sida >> next page >>
