Full resolution (JPEG) - On this page / på denna sida - Sider ...
<< prev. page << föreg. sida << >> nästa sida >> next page >>
Below is the raw OCR text
from the above scanned image.
Do you see an error? Proofread the page now!
Här nedan syns maskintolkade texten från faksimilbilden ovan.
Ser du något fel? Korrekturläs sidan nu!
This page has never been proofread. / Denna sida har aldrig korrekturlästs.
CLAUS FRIMANN 181
som vil trosse tiden, og av disse er det igjen bare en tre, fire stykker som
har den sjeldne evne å være helt gode lyriske dikte. Men han er ekte,
frisk og oprinnelig, han er dikter av sitt hjertes trang og for det brede
folk, slik Dass var det — selv om han ikke på langt nær har Petter Dass
dimensjoner.
Claus Frimann hadde en langsommere utvikling enn de litt fordrevne
kamerater fra «Det norske Selskab». Til gjengjeld stanset han ikke i
veksten, men vedblev å utvikle sig og blev dikter ikke i kraft av et godt
hode og fikse evner, men fordi hans sinn var rikt og fullt, og fordi han
kom menneskene og deres liv nær. I ham var der tyngde, han måtte dypt
ned i sitt sinn før han fant sig selv og sin evne.
Han er født 15. mai 1746 og blev student 19 år gammel, senere enn
vanlig, tok teologisk eksamen i 1771 og blev kapellan i Volda hos Hans
Strøm. Her var det han skrev prisdiktet «Hornelen». Strøm hadde den
største betydning for Frimann, — selv om også hans innflytelse gjorde
sig sent gjeldende og krevde tid for å modnes i sinnet. Sin takknem-
lighet mot Strøm gav han uttrykk for i de tre siste vers av «Kjeld Stub»,
der han i kraftige og friske vers gir et ypperlig billede av tidens prest,
et morsomt og verdifullt sidestykke til det Petter Dass tegnet av Nord-
lands-presten:
Claus Fastings grav på domkirkegården i Bergen.
<< prev. page << föreg. sida << >> nästa sida >> next page >>
