Full resolution (JPEG) - On this page / på denna sida - Hér hefr upp sǫgu Óláfs konungs Tryggvasonar
<< prev. page << föreg. sida << >> nästa sida >> next page >>
Below is the raw OCR text
from the above scanned image.
Do you see an error? Proofread the page now!
Här nedan syns maskintolkade texten från faksimilbilden ovan.
Ser du något fel? Korrekturläs sidan nu!
This page has been proofread at least once.
(diff)
(history)
Denna sida har korrekturlästs minst en gång.
(skillnad)
(historik)
Óláfr var skírðr þar ok alt fǫruneyti hans. Dvalðisk hann þar
mjǫk lengi ok nam rétta trú ok hafði þaðan með sér presta ok
aðra lærða menn.
K. 32. Óláfr fekk Gyðu.
Óláfr siglði ór Syllingum um haustit til Englandz; lá þar í
hǫfn einni, fór þá með friði, þvíat England var kristit ok hann
var ok kristinn. En þar fór um landit þingboð nǫkkut ok allir
menn skyldu til þings koma; en er þing var sett, þá kom þar
drótning ein, er Gyða er nefnd, systir Óláfs kvárans, er konungr
var á Írlandi í Dyflinni. Hon hafði gipt verit á Englandi jarli
einum ríkum; var sá þá andaðr, en hon helt eptir ríkinu; en
sá maðr var í ríki hennar, er nefndr er Álfvini, kappi mikill ok
holmgǫngumaðr; hann hafði beðit hennar, en hon svaraði svá,
at hon vildi kør af hafa, hvern hon vildi eiga af þeim mǫnnum,
er í hennar ríki váru, ok var fyrir þá sǫk þings kvatt, at Gyða
skyldi sér mann kjósa. Var þar kominn Álfvini ok búinn með
inum beztum klæðum, ok margir aðrir váru þar vel búnir. Óláfr
var þar kominn ok hafði vásklæði sín ok loðkápu ýzta, stóð með
sína sveit út í frá ǫðrum mǫnnum. Gyða gekk ok leit sér á
hvern mann, þann er henni þótti nǫkkut mannzmót at; en er
hon kom þar, sem Ólafr stóð, ok sá upp í andlit honum ok spyrr,
hverr maðr hann er. Hann nefndi sik Óla — »ek em útlendr
maðr hér« segir hann. Gyða mælti: »viltu eiga mik, þá vil ek
kjósa þik?«. »Eigi vil ek neita því« segir hann; hann spurði,
hvert nafn þessarrar konu var, ætt eða øðli. »Ek em, segir
hon, konungsdóttir af Írlandi. Var ek gipt higat til landz jarli
þeim, er hér réð ríki. Nú síðan er hann andaðisk, þá hefi ek
stýrt ríkinu; menn hafa beðit mín ok engi sá, er ek vilda giptask,
en ek heiti Gyða«. Hon var ung kona ok fríð; tala þau síðan
þetta mál ok semja þat sín á milli; festir Óláfr sér Gyðu.
Álfvina líkar nú ákafliga illa; en þat var siðr á Englandi, ef ii.
kepðusk um einn hlut, at þar skyldi vera til hólmganga. Býðr
Álfvini Óláfi Tryggvasyni til hólmgǫngu um þetta mál. Þeir
leggja með sér stefnulag til bardaga ok skulu vera xii. hvárir.
En er þeir finnask, mælir Óláfr svá við sína menn, at þeir geri
svá, sem hann gerir; hann hafði mikla øxi. En er Álfvini vildi
hǫggva sverði til hans, þá laust hann sverðit ór hǫndum honum,
ok annat hǫgg sjálfan hann, svá at Álfvini fell. Síðan batt
Óláfr hann fast; fóru svá allir menn Álfvina, at þeir váru
<< prev. page << föreg. sida << >> nästa sida >> next page >>
