Full resolution (JPEG) - On this page / på denna sida - Hér hefr upp sǫgu Óláfs konungs Tryggvasonar
<< prev. page << föreg. sida << >> nästa sida >> next page >>
Below is the raw OCR text
from the above scanned image.
Do you see an error? Proofread the page now!
Här nedan syns maskintolkade texten från faksimilbilden ovan.
Ser du något fel? Korrekturläs sidan nu!
This page has been proofread at least once.
(diff)
(history)
Denna sida har korrekturlästs minst en gång.
(skillnad)
(historik)
er málsnjallastir váru i þeira flokki, at svara Óláfi
konungi á þinginu ok tala móti honum, ok þat með, at þeir vilja
eigi ganga undir ólǫg, þótt konungr bjóði þeim. En er bœndr
koma til þings ok þing var sett, þá stóð Óláfr konungr upp ok
talaði fyrst blíðliga til bónda. Fansk þat þó í hans máli, at hann
vill, at þeir taki við kristni, bað þá til með fǫgrum orðum, en at
lykðum lét hann þat fylgja við þá, er í móti mæltu ok eigi vildu
undir ganga boð hans, at þeir mundu sæta af honum reiði ok
refsingum ok hǫrðum afarkostum, hvar sem hann mætti við
komask. En er konungr lauk máli sínu, þá stóð upp sá af
bóndum, er einna var snjallastr ok fyrst var til þess tekinn, at
svara skyldi Óláfi konungi. En er hann vildi til máls taka, þá
setr at honum hósta ok þrøngva svá mikinn, at hann fekk engu
orði upp komit ok sezk hann niðr. Þá stendr upp annarr bóndi
ok vill sá eigi fallask láta annsvǫrin, þótt inum fyrra hefði eigi
vel til tekizk; en er sá hefr upp mál sitt, þá var hann svá stamr,
at hann fekk engu orði upp komit; tóku þá allir at hlæja, er á
heyrðu; settisk þá bóndi niðr. Þá stóð upp inn iii. ok vill tala í
móti Ólafi konungi, en er sá tók til máls, var hann svá háss ok
rámr, at engi maðr heyrði þat, er hann talaði, ok settisk niðr.
Þá varð engi til af bóndum at mæla í móti konungi. En er bœndr
fengu engi til annsvara við konung, þá varð engi upreist þeira
til mótstǫðu við konung. Kom þá svá, at allir játtu því, er
konungr bauð; var þá skírt þingfólk þat alt, áðr konungr skilðisk
þar viðr.
K. 56. Kvánbœn Erlings Skjálgssonar.
Óláfr konungr stefndi liði sínu til Gulaþings, þvíat bœndr
hafa honum þau orð send, at þeir vilja þar svara máli hans. En
er þar koma hvárirtveggju til þings, þá vill konungr fyrst eiga
tal sitt við landzhǫfðingja. En er þeir koma á stefnu allir saman,
þá berr konungr upp sín ørendi ok býðr þeim at taka við skírn
eptir boði hans. Þá segir Ǫlmóðr inn gamli: »rœtt hǫfum vér
frændr um mál þetta vár í millum ok munu vér allir hverfa at
einu ráði. Með því konungr, at þú ætlar at pynda oss frændr til
slíkra hluta, at brjóta lǫg vár, ok brjóta oss undir þik með
nǫkkurri nauðung, þá munu vér í móti standa með ǫllu afli, ok
fái þeir sigr, er auðit verðr. En ef þú vill, konungr, leggja
nǫkkura farsæliga hluti til vár frænda, þá máttu þat gera svá
vel, at vér munum allir hverfa til þín með fullkominni þjónostu«.
Konungr segir: »hvers vilið þér mik beiða til þess, at sætt vár
<< prev. page << föreg. sida << >> nästa sida >> next page >>
