Full resolution (JPEG) - On this page / på denna sida - Hér hefr upp sǫgu Óláfs konungs Tryggvasonar
<< prev. page << föreg. sida << >> nästa sida >> next page >>
Below is the raw OCR text
from the above scanned image.
Do you see an error? Proofread the page now!
Här nedan syns maskintolkade texten från faksimilbilden ovan.
Ser du något fel? Korrekturläs sidan nu!
This page has been proofread at least once.
(diff)
(history)
Denna sida har korrekturlästs minst en gång.
(skillnad)
(historik)
hon segir at þeir skulu fyrir hvern mun láta hana vita, hvat þeir
hafa at funnit. Þeir segja, at fals sé í hringinum. Síðan lét hon
brjóta í sundr hringinn, ok fansk þar eir í innan. Þá varð drótning
reið ok segir, at Óláfr myndi falsa hana at fleira en þessu einu.
Þenna sama vetr fór Óláfr konungr upp á Hringaríki ok kristnaði
þar. Ásta Guðbrandzdóttir giptisk brátt eptir fall Haraldz
grenska þeim manni, er nefndr er Sigurðr sýr; hann var
konungr á Hringaríki. Sigurðr var sonr Hálfdanar, en hann var
sonr Sigurðar hrísa Haraldzsonar ins hárfagra. Þá var þar með
Ástu Óláfr, sonr þeira Haraldz grenska; hann fœddisk upp í œsku
með Sigurði sýr, stjúpfǫður sínum. En er Óláfr konungr
Tryggvason kom á Hringaríki at boða kristni, þá lét skírask
Sigurðr sýr ok Ásta, kona hans, ok Óláfr, sonr hennar, ok gerði
Óláfr Tryggvason guðsifjar við Óláf Haraldzson; þá var hann
iii.-vetr. Fór Óláfr konungr þá enn út í Víkina ok var þar um
vetrinn. Þann var hann inn iii. vetr konungr yfir Nóregi.
K. 61. Tal þeira Óláfs konungs ok Sigríðar stórráðu.
Snimma um várit fór Óláfr konungr austr til Konungahellu
til stefnu móti Sigríði drótningu. En er þau funnusk, þá tǫluðu
þau þat mál, er rœtt hafði verit um vetrinn, at þau mundu gera
samgang sinn, ok fór þat mál alt líkliga. Þá mælti Óláfr konungr,
at Sigríðr skyldi taka skírn ok rétta trú. Hon segir svá: »ekki
mun ek ganga af trú þeiri, er ek hefi fyrr haft ok frændr mínir
fyrir mér. Mun ek ok ekki at því telja, þótt þú trúir á þann guð,
er þér líkar«. Þá varð Óláfr konungr reiðr mjǫk ok mælti
brálliga: »hví mun ek vilja eiga þik hundheiðna«, ok laust í
andlit henni með glófa sínum, er hann helt á. Stóð hann upp síðan
ok bæði þau. Þá mælti Sigríðr: »þetta mætti verða vel þinn
bani«. Síðan skilðu þau, fór konungr norðr í Víkina, en drótning
austr í Svíaveldi.
K. 62. Seiðmanna brenna.
Óláfr konungr fór þá til Túnsbergs ok átti þar þá enn þing
ok talaði á þinginu, at þeir menn allir, er kunnir ok sannir yrði
at því at fœri með galdra ok gørningar, eða seiðmenn, þá skyldu
allir fara af landi á brot. Síðan lét konungr rannsaka eptir þeim
mǫnnum um þær byggðir, er þannug váru í námunda, ok boða
þeim ǫllum til sín. En er þeir kómu þar, þá var einn maðr af
þeim, er nefndr er Eyvindr kelda; hann var sonarsonr Rǫgnvaldz
<< prev. page << föreg. sida << >> nästa sida >> next page >>
