Full resolution (JPEG) - On this page / på denna sida - Hér hefr upp sǫgu Óláfs konungs Tryggvasonar
<< prev. page << föreg. sida << >> nästa sida >> next page >>
Below is the raw OCR text
from the above scanned image.
Do you see an error? Proofread the page now!
Här nedan syns maskintolkade texten från faksimilbilden ovan.
Ser du något fel? Korrekturläs sidan nu!
This page has been proofread at least once.
(diff)
(history)
Denna sida har korrekturlästs minst en gång.
(skillnad)
(historik)
þannug ok vitja yðar Háleygjanna; skuluð þér þá vita, hvárt ek
kann refsa þeim, er neita kristninni«. Hárekr lét vel yfir því at
hann kvæmi sem fyrst þaðan í brott. Óláfr konungr fekk Háreki
skútu góða, røru á borð x. menn eða xii., lét þat skip búa sem
bezt at ǫllum fǫngum; konungr fekk Háreki xxx. manna, vaskra
drengja ok vel búinna.
K. 76. Dauði Eyvindar kinnrifu.
Hárekr ór Þjóttu ferr þegar í brott ór bœnum, sem fyrst
mátti hann, en Haukr ok Sigurðr váru með konungi ok létu
skírask báðir. Hárekr fór leið sína, þar til er hann kom heim
í Þjóttu. Hann sendi orð Eyvindi kinnrifu, vin sínum, ok bað
svá segja honum, at Hárekr ór Þjóttu hafði funnit Óláf konung
ok hafði eigi kúgazk látit til þess at taka við kristni; hitt
annat bað hann segja honum, at Óláfr konungr ætlar um sumarit
at fara með her á hendr þeim, segir Hárekr, at þeir munu þar
verða varhuga við at gjalda, bað Eyvind koma sem fyrst á
sinn fund. En er þessi ørendi váru borin Eyvindi, þá sér hann,
at yfrin nauðsyn mun til vera, at gera þar fyrir þat ráð, at
þeir verði eigi upptœkir fyrir konungi. Ferr Eyvindr sem
skyndiligast með léttiskútu, ok fáir menn á. En er hann kom
til Þjóttu, fagnar Hárekr honum vel; ok þegar skjótt ganga þeir
á tal, Hárekr ok Eyvindr, annan veg frá bœnum. En er þeir
hafa lítla hríð talat, þá koma þar menn Óláfs konungs, þeir er
Háreki hǫfðu norðr fylgt, taka þá hǫndum Eyvind ok leiða hann
til skips með sér, fara síðan í brot með Eyvind. Létta þeir eigi
fyrr sinni ferð, en þeir koma til Þrándheims ok finna Óláf
konung í Niðarósi. Var þá Eyvindr fluttr til tals við Óláf
konung. Bauð konungr honum at taka skírn sem ǫðrum mǫnnum.
Eyvindr kvað þar nei við. Konungr bað hann blíðum orðum
at taka við kristni ok segir honum marga skynsemi ok svá
byskup. Eyvindr skipaðisk ekki við þat. Þá bauð konungr honum
gjafar ok veizlur stórar, en Eyvindr neitti ǫllu því. Þá hét
konungr honum meizlum eða dauða. Ekki skipaðisk Eyvindr
við þat. Síðan lét konungr bera inn munnlaug fulla af glóðum
ok setja á kvið Eyvindi, ok brast brátt kviðrinn sundr. Þá
mælti Eyvindr: »taki af mér munnlaugina, ek vil mæla orð
nǫkkur, áðr ek dey« — ok var svá gǫrt. Þá spurði konungr:
»viltu nú, Eyvindr, trúa á Krist?«. »Nei, segir hann, ek má
<< prev. page << föreg. sida << >> nästa sida >> next page >>
