Full resolution (JPEG) - On this page / på denna sida - K. 1. Uphaf sǫgu ins helga Óláfs konungs
<< prev. page << föreg. sida << >> nästa sida >> next page >>
Below is the raw OCR text
from the above scanned image.
Do you see an error? Proofread the page now!
Här nedan syns maskintolkade texten från faksimilbilden ovan.
Ser du något fel? Korrekturläs sidan nu!
This page has been proofread at least once.
(diff)
(history)
Denna sida har korrekturlästs minst en gång.
(skillnad)
(historik)
K. 59. Dauði Ásgauts ármannz.
Þann sama vetr kómu austan ór Svíþjóð sendimenn Óláfs
konungs ins sœnska, ok réðu brœðr ii. fyrir, Þorgautr skarði ok
Ásgautr ármaðr, ok hǫfðu xxiiii. menn. En er þeir kómu austan
um Kjǫl í Veradal, þá stefndu þeir þing við bœndr ok tǫluðu við
þá, heimtu þar skyld ok skatt af hendi Svía-konungs. En bœndr
báru ráð sín saman, ok kom ásamt með þeim, at þeir mundu
gjalda slíkt, sem Svía-konungr beiddi, ok heimti Óláfr konungr
engar landzskyldir af þeim fyrir sína hǫnd, kveðask eigi vilja
gjalda hvárum tveggja skyldir. Fóru sendimenn í brot ok út
eptir dalinum, ok á hverju þingi, er þeir áttu, fengu þeir af
bóndum in sǫmu svǫr en ekki fé; fóru þá út í Skaun ok áttu þar
þing ok krǫfðu þar enn skatta, ok fór alt á sǫmu leið sem fyrr.
Þá fóru þeir í Stjóradal ok krǫfðu þar þinga, en bœndr vildu ekki
til koma; þá sá sendimenn, at þeira ørendi varð ekki, vildi
Þorgautr þá aptr austr — »ekki þykki mér vit konungsørendi
rekit hafa, segir Ásgautr, vil ek fara á fund Óláfs konungs digra;
þó skjóta bœndr þangat sínu máli«. Nú réð hann, ok fóru þeir
út til bœjarins ok tóku þeir herbergi í bœnum. Þeir gengu til
konungs eptir um daginn, — hann sat þá um borðum —,
kvǫddu hann ok segja, at þeir fóru með ørendum Svía-konungs.
Konungr bað þá koma til sín eptir um daginn. Annan dag, þá
er konungr hafði hlýtt tíðum, gekk hann til þinghúss síns ok
lét þangat kalla menn Svía-konungs ok bað þá bera upp ørendi
sín. Þá talaði Þorgautr ok segir fyrst, hverra ørenda þeir fóru
ok váru sendir ok þat síðan, hvernug Innþrœndir hǫfðu svarat;
eptir þat beiddi hann, at konungr veitti órskurð, hvert þeira
ørendi skyldi þangat verða. Konungr segir: »meðan jarlar réðu
hér fyrir landi, þá var þat ekki undarligt, at landzmenn væri
þeim lýðskyldir, þvíat þeir váru hér ættbornir til ríkis, heldr
en þat at lúta til útlendra konunga, ok var þó réttara, at jarlar
veitti hlýðni ok þjónostu konungum þeim, er réttkomnir váru
hér til ríkis, heldr en útlendum konungum ok at hefjask upp
með ófriði í móti réttum konungum ok fella þá frá landi; en
Óláfr sœnski konungr, er kallar til Nóregs, þá veit ek eigi,
hverja tiltǫlu hann hefir, þá er sannlig sé, en hitt megum vér
muna, hvern mannskaða vér hǫfum fengit af honum ok hans
frændum«. Þá segir Ásgautr: »eigi er undarligt, at þú sér kallaðr
Óláfr digri, allstórliga svarar þú orðsending slíks hǫfðingja;
<< prev. page << föreg. sida << >> nästa sida >> next page >>
