Full resolution (JPEG) - On this page / på denna sida - K. 1. Uphaf sǫgu ins helga Óláfs konungs
<< prev. page << föreg. sida << >> nästa sida >> next page >>
Below is the raw OCR text
from the above scanned image.
Do you see an error? Proofread the page now!
Här nedan syns maskintolkade texten från faksimilbilden ovan.
Ser du något fel? Korrekturläs sidan nu!
This page has been proofread at least once.
(diff)
(history)
Denna sida har korrekturlästs minst en gång.
(skillnad)
(historik)
at fœra oss landaurana, heldr en gjalda óvinum várum; en þó
vil ek, at fé þetta þiggir þú af mér ok með vináttu mína«. Hjalti
þakkaði konungi með mǫrgum orðum. Þaðan af kom Hjalti sér
í inn mesta kærleik við konung ok var opt á tali við hann; þótti
konungi, sem var, at hann var vitr maðr ok orðsnjallr. Hjalti
segir Gizuri ok Óttari, at hann er sendr með jartegnum til
trausts ok vináttu til Ingigerðar konungsdóttur, ok biðr, at þeir
skyldu koma honum til tals við hana. Þeir kveða sér lítit fyrir
því, ganga einn hvern dag til húsa hennar; sat hon þar ok drakk
með marga menn; hon fagnaði vel skáldunum, þvíat þeir váru
henni kunnir; Hjalti bar henni kveðju Ingibjargar, konu jarls,
ok segir, at hon hefði sent hann þangat til trausts ok vináttu, ok
bar fram jartegnir; konungsdóttir tók því vel ok kvað honum
heimila skyldu sína vináttu. Sátu þeir þar lengi dags ok drukku;
spurði konungsdóttir Hjalta margra tíðenda ok bað hann þar opt
koma til tals við sik. Hann gerði svá, kom þar optliga ok talaði
við konungs-dóttur; segir henni þá af trúnaði frá ferð þeira
Bjarnar, ok spyrr hvat hon hyggr, hvernug Svía-konungr myni
taka þeim málum, at sætt væri gǫr milli þeira konunga.
Konungs-dóttir segir ok kvazk þat hyggja, at þess myndi ekki leita þurfa,
at konungr myndi sætt gera við Óláf digra; sagði, at konungr
var svá reiðr orðinn Óláfi, at eigi má hann heyra, at hann væri
nefndr. Þat var einn dag, at Hjalti sat fyrir konunginum ok
talaði við hann; var þá konungr allkátr ok drukkinn mjǫk; þá
mælti Hjalti til konungs: »allmikla tígn má hér sjá margs konar,
ok er mér þat at sjón orðit, er ek hefi opt heyrt frá sagt, at engi
konungr er jafngǫfugr á Norðrlǫnd, sem þú. Allmikill harmr er
þat er vér eigum svá langt hingat at sœkja ok svá meinfœrt,
fyrst hafsmegin mikit, en þá ekki friðsamt at fara um Nóreg
þeim mǫnnum, er hingat vilja sœkja með vináttu; eða hvárt leita
menn ekki við at bera sáttmál meðal ykkar Óláfs digra? Mjǫk
heyrða ek þat rœtt í Nóregi, ok svá í vestra Gautlandi, at allir
mundu þess fúsir vera, at friðr yrði, ok þat var mér sagt með
sannendum frá orðum Nóregs konungs, at hann væri fúss at
sættask við yðr, ok veit ek, at þat mun til koma, at hann mun
sjá þat, at hann hefir miklu minna afla, en þér hafið. Svá var
þat mælt ok, at hann ætlaði at biðja Ingigerðar, dóttur þinnar,
ok er slíkt ok vænst til heilla sátta, ok er hann inn mesti
merkismaðr, at því er ek heyrða réttorða menn frá segja«. Þá svarar
konungr: »ekki skaltu mæla slíkt, Hjalti, en eigi vil ek fyr kunna
<< prev. page << föreg. sida << >> nästa sida >> next page >>
