Full resolution (JPEG) - On this page / på denna sida - K. 1. Uphaf sǫgu ins helga Óláfs konungs
<< prev. page << föreg. sida << >> nästa sida >> next page >>
Below is the raw OCR text
from the above scanned image.
Do you see an error? Proofread the page now!
Här nedan syns maskintolkade texten från faksimilbilden ovan.
Ser du något fel? Korrekturläs sidan nu!
This page has been proofread at least once.
(diff)
(history)
Denna sida har korrekturlästs minst en gång.
(skillnad)
(historik)
at nauðsyn væri til, at konungr vissi þessi tíðendi sem bráðast.
Þeir sendu sveininn þegar til herbergis þess, er Hrœrekr konungr
hafði verit; þar sváfu menn allir, en konungr var í brottu; hann
vakði þá menn, er þar váru inni, ok segir tíðendin; stóðu menn
upp ok fóru þegar þannug í garðinn, sem líkin váru. En þó at
nauðsyn þœtti til, at konungr vissi sem fyrst þessi tíðendi, þá
þorði engi at vekja hann. Þá mælti Sigvatr til Þórðar: »hvárt
viltu heldr, lagsmaðr, vekja konunginn eða segja honum
tíðendin?«. Þórðr svarar: »fyrir engan mun þori ek at vekja
hann, en segja mun ek honum tíðendin«. Þá mælti Sigvatr:
»mikit er enn eptir nætrinnar ok kann vera, áðr dagr sé, at
Hrœrekr hafi fengit sér þat fylskni, at hann verði síðan ekki
auðfundinn, en þeir munu enn skamt brot komnir, þvíat líkin
váru vǫrm; skal oss aldregi henda sú skǫmm, at vér látim eigi
konunginn vita þessi svik; gakk þú, Þórðr, upp í herbergit, ok
bíð mín þar«. Þá gekk Sigvatr til kirkju ok vakði klokkarann ok
bað hann hringja fyrir sál hirðmanna konungs ok nefndi mennina,
þá er vegnir váru. Klokkarinn gerir sem hann bað. En við
hringingina vaknaði konungr ok settisk upp; hann spurði, hvárt
þá væri óttusǫngs mál. Þórðr svarar: »verri efni eru í,
tíðendi mikil eru orðin; Hrœrekr konungr er á brot horfinn, en
drepnir hirðmenn yðrir ii.«. Þá spurði konungr eptir atburðum
þeim, er þar hǫfðu orðit. Þórðr segir honum slíkt, er hann vissi.
Þá stóð konungr upp ok lét blása til hirðstefnu; en er liðit kom
saman, þá nefndi konungr menn til at fara alla vega frá bœnum
at leita Hrœreks á sæ ok landi. Þórir langi tók skútu ok fór
með xxx. manna, ok er lýsti, sá þeir skútur ii. lítlar fara fyrir
þeim. En er þeir sásk røru hvárir sem mest máttu. Þar var
Hrœrekr konungr ok hafði xxx. manna. En er saman dró með
þeim, þá snøru þeir Hrœrekr at landi, ok hljópu þar upp á land
allir, nema konungr settisk upp í lyptingina; hann mælti, bað þá
vel fara ok heila hittask. Því næst røru þeir Þórir at landi. Þá
skaut Finnr lítli ǫru, ok kom sú á Þóri miðjan, ok fekk hann
bana; en þeir Sigurðr hljópu allir í skóginn; en menn Þóris tóku
lík hans ok svá Hrœrek konung ok fluttu út til Túnsbergs. Óláfr
konungr tók þá við haldi Hrœreks konungs; hann lét þá vandliga
gæta hans ok galt mikinn varhuga við svikum hans, fekk til menn
nótt ok dag at gæta hans. Hrœrekr konungr var þá inn kátasti,
ok fann engi maðr á honum, at eigi líkaði honum alt sem bezt.
<< prev. page << föreg. sida << >> nästa sida >> next page >>
