Full resolution (JPEG) - On this page / på denna sida - K. 1. Uphaf sǫgu ins helga Óláfs konungs
<< prev. page << föreg. sida << >> nästa sida >> next page >>
Below is the raw OCR text
from the above scanned image.
Do you see an error? Proofread the page now!
Här nedan syns maskintolkade texten från faksimilbilden ovan.
Ser du något fel? Korrekturläs sidan nu!
This page has been proofread at least once.
(diff)
(history)
Denna sida har korrekturlästs minst en gång.
(skillnad)
(historik)
tekit hendinni á ǫxl Óláfi konungi, at hann vildi vita, hvárt hann
var í brynju.
K. 85. Ferð Hrœreks konungs til Íslandz.
Maðr er nefndr Þórarinn Nefjólfsson; hann var íslenzkr
maðr, hann var kynjaðr norðan um land; ekki var hann ættstórr
ok allra manna vitrastr ok orðspakastr; hann var djarfmæltr við
tígna menn; hann var farmaðr mikill ok var lǫngum útanlendis.
Þórarinn var manna ljótastr ok bar þat mest frá, hversu illa hann
var limaðr; hann hafði hendr miklar ok ljótar, en fœtrnir váru
þó miklu ljótari. Þórarinn var þá staddr í Túnsbergi, er þessi
tíðendi urðu, er áðr var frá sagt; hann var málkunnigr Óláfi
konungi. Þórarinn bjó þá kaupskip, er hann átti, ok ætlaði til
Íslandz um sumarit. Óláfr konungr hafði Þórarin í boði sínu
nǫkkura daga ok talaði við hann; svaf Þórarinn í
konungsherbergi. Þat var einn morgin snimma, at konungrinn vakði, en
aðrir menn sváfu í herberginu; þá var sól farin lítt þat, ok var
ljóst mjǫk inni. Konungr sá, at Þórarinn hafði rétt fót annan
undan klæðum; hann sá á fótinn um hríð; þá vǫknuðu menn í
herberginu. Konungr mælti til Þórarins: »vakat hefi ek um hríð,
ok hefi ek sét þá sýn, er mér þykkir mikils um vert, en þat er
mannzfótr sá, er ek hygg, at engi skal hér í kaupstaðinum ljótari
vera« —, ok bað aðra menn hyggja at, hvárt svá sýndisk. En
allir er sá, þá sǫnnuðu, at svá væri. Þórarinn fann hvar til mælt
var, ok svarar: »fátt er svá einna hluta, at ørvænt sé, at hitti
annan slíkan, ok er þat líkligast, at hér sé enn svá«. Konungr
mælti: »heldr vil ek því at fulltingja, at eigi myni fásk jamljótr
fótr, ok svá þótt ek skylda veðja um«. Þá mælti Þórarinn: »búinn
em ek at veðja um þat við yðr, at ek mun finna í kaupstaðinum
ljótara fót«. Konungr segir: »þá skal sá okkarr kjósa bœn af
ǫðrum, er sannara hefir«. »Svá skal vera« segir Þórarinn; hann
brá þá undan klæðunum ǫðrum fœtinum, ok var sá engum mun
fegri, ok þar var af in mesta táin. Þá mælti Þórarinn: »sé hér
nú, konungr, annan fot, ok er sjá því ljótari, at hér er af ein
táin, ok á ek veðféit«. Konungr segir: »er hinn fótrinn því ófegri,
at þar eru v. tær ferligar á þeim, en hér eru iiii., ok á ek at
kjósa bœn at þér«. Þórarinn segir: »dýrt er dróttins orð, eða
hverja bœn viltu af mér þiggja?«. Hann segir: »þá, at þú flytir
Hrœrek til Grœnlandz ok fœrir hann Leifi Eiríkssyni«. Þórarinn
svarar: »eigi hefi ek komit til Grœnlandz«. Konungr segir:
<< prev. page << föreg. sida << >> nästa sida >> next page >>
