Full resolution (JPEG) - On this page / på denna sida - K. 1. Uphaf sǫgu ins helga Óláfs konungs
<< prev. page << föreg. sida << >> nästa sida >> next page >>
Below is the raw OCR text
from the above scanned image.
Do you see an error? Proofread the page now!
Här nedan syns maskintolkade texten från faksimilbilden ovan.
Ser du något fel? Korrekturläs sidan nu!
This page has been proofread at least once.
(diff)
(history)
Denna sida har korrekturlästs minst en gång.
(skillnad)
(historik)
K. 89. Frá veiði Svía-konungs.
Þat var einn dag snimma, at konungr reið út með hauka
sína ok hunda ok með honum menn hans. En er þeir fleygðu
haukunum, þá drap konungshaukr í einu renzli ii. orra; ok þegar
eptir þat rendi hann enn fram ok drap þá iii. orra; hundarnir
hljópu undir ok tóku hvern fuglinn, er á jǫrð kom. Konungr
hleypði eptir ok tók sjálfr veiði sína ok hœlðisk mjǫk, segir svá:
»langt mun yðr flestum til, áðr þér veiðið svá«. Þeir sǫnnuðu
þat ok segja, at þeir ætluðu, at engi konungr myndi svá mikla
gæfu til bera um veiði sína. Reið þá konungr heim ok allir þeir;
var hann þá allglaðr. Ingigerðr konungsdóttir gekk út ór
herberginu; en er hon sá, at konungr reið í garðinn, snørisk hon
þannug ok heilsaði honum. Hann fagnaði henni hlæjandi ok bar
þegar fram foglana ok segir frá veiði sinni ok mælti: »hvar
veiztu þann konung, er svá mikla veiði hafi fengit á svá lítilli
stundu?«. Hon svarar: »góð morginveiðr er þetta, herra, er þér
hafið veitt v. orra; en meira er þat, er Óláfr, Nóregs konungr,
tók á einum morni v. konunga ok eignaðisk alt ríki þeira«. Ok
er hann heyrði þetta, þá hljóp hann af hestinum ok snørisk viðr
ok mælti: »vittu þat, Ingigerðr, at svá mikla ást sem þú hefir
lagt við þann inn digra mann, þá skaltu þess aldrigi njóta, ok
hvárki ykkat annars; skal ek þik gipta nǫkkurum þeim hǫfðingja,
er mér sé eigandi vinátta við; en ek má aldrigi vera vinr þess
mannz, er ríki mitt hefir tekit at herfangi ok gǫrt mér skaða
margan í ránum ok manndrápum«. Skilðu þau svá sina rœðu,
ok gekk leið sina hvárt þeira.
K. 90. Frá Óláfi Nóregs-konungi.
Ingigerðr konungsdóttir var nú vís orðin ins sanna um
ætlan Óláfs konungs ok gerði þegar menn ofan í Vestra-Gautland
til Rǫgnvaldz jarls ok lét segja honum, hvat þá var títt með
Svía-konungi ok brugðit var ǫllu sáttmáli við Nóregs-konung, ok bað
jarl við varask ok aðra Vestr-Gauta, at þeim myndi þá ósýnn
friðr af Nóregs-mǫnnum. En er jarl spurði þessi tíðendi, sendir
hann boð um alt sitt ríki ok bað þá við varask, ef Nóregs-menn
vildi herja á þá. Jarl gerði ok sendimenn til Óláfs konungs digra
ok lét segja honum þau orð, er hann hafði spurt, ok svá þat, at
hann vill halda sætt ok vináttu við Óláf konung, ok beiddi þess
með, at konungr skyldi eigi herja á ríki hans. En er þessi
<< prev. page << föreg. sida << >> nästa sida >> next page >>
