Full resolution (JPEG) - On this page / på denna sida - K. 1. Uphaf sǫgu ins helga Óláfs konungs
<< prev. page << föreg. sida << >> nästa sida >> next page >>
Below is the raw OCR text
from the above scanned image.
Do you see an error? Proofread the page now!
Här nedan syns maskintolkade texten från faksimilbilden ovan.
Ser du något fel? Korrekturläs sidan nu!
This page has been proofread at least once.
(diff)
(history)
Denna sida har korrekturlästs minst en gång.
(skillnad)
(historik)
með oss Gautum; en þat þykkir oss nýnæmi, er Atti inn dœlski
á Vermalandi fór í vetr upp á markir með skíð sín ok boga; hann
kǫllum vér mestan veiðimann. Hann hafði fengit á fjalli svá
mikla grávǫru, at hann hafði fylt skíðsleða sinn, svá sem mest
gat hann flutt eptir sér. Þá snøri hann heim af mǫrkinni; hann
sá einn íkorna í viðinum ok skaut at honum ok misti; þá varð
hann reiðr ok lét lausan sleðann ok rendi eptir íkornanum; en
íkorninn fór jafnan þar, sem þrǫngstr var skógrinn, en stundum
í viðarrœtrnar, stundum í limar upp; þá siglði hann milli limanna
í annat tré; en er Atti skaut at honum, þá fló æ fyrir ofan eða
neðan; en aldri fór íkorni svá, at eigi sá Atti hann. Honum
gerðisk svá mikit kapp á þessi veiði, at hann skreið þar eptir
allan dag, en eigi at heldr gat hann veitt þann íkorna. En er
myrkva tók, kastaði hann sér niðr á snæ, sem hann var vanr, ok
lá þar um nóttina; veðr var drífanda. Eptir um daginn fór Atti
at leita skíðsleða síns ok fann aldrigi síðan ok fór heim við svá
búit. Slík eru mín tíðendi herra«. Konungr segir: »lítil tíðendi,
ef ekki er meira frá at segja«. Emundr svarar: »var enn fyrir
skǫmmu þat er tíðendi má kalla, at Gauti Tófason fór með v.
herskipum út eptir Gautelfi, en er hann lá í Ekreyjum, þá kómu
þar Danir v. kaupskipum stórum. Þeir Gauti unnu skjótt iv.
kaupskipin ok létu enga menn, en fengu óf fjár, en it v. skip
komsk á haf undan, ok kómu þeir segli við. Gauti fór eptir þeim
einskipa, dró fyrst eptir þeim; þá tók veðrit at vaxa, gekk þá
meira kaupskipit, sóttisk þá hafit; vildi þá Gauti aptr snúa; þá
gerði storm veðrs; braut hann skipit við Hlésey, týndisk fé alt
ok meiri hlutr manna, en hans fǫrunautar skyldu bíða í Ekreyjum.
Þá kómu at þeim Danir xv. kaupskipum ok drápu þá alla, en
tóku alt fé, þat er þeir hǫfðu áðr fengit; svá gafsk þeim ágirnin«.
Konungr svarar: »þetta eru mikil tíðendi ok frásǫgulig; en hvert
er þitt ørendi hingat?«. Emundr svarar: »ek fer, herra, at leita
órlausnar um vandmæli þau, er lǫg vár greinir ok Upsala-lǫg«.
Konungr spyrr: »hvat er þat, er þú vilt kæra?«. Emundr segir:
»þar váru tveir menn øðli bornir, jafnir at ætt, en ójafnir at
eignum ok skaplyndi; þeir deildu um jarðir ok gerði hvárr ǫðrum
skaða ok sá meira, er ríkari var, áðr en þeira deila var niðr sett
ok dœmt um á allzherjarþingi. Hlaut sá at gjalda, er ríkari var
áðr; en at fyrsta sali galt hann gagl fyrir gás, grís fyrir gamalt
svín; en fyrir mǫrk gullz brendz reiddi hann hálfa mǫrk gullz,
en aðra hálfa mǫrk af leiri ok móðu, ok enn umfram hét hann
<< prev. page << föreg. sida << >> nästa sida >> next page >>
