Full resolution (JPEG) - On this page / på denna sida - K. 1. Uphaf sǫgu ins helga Óláfs konungs
<< prev. page << föreg. sida << >> nästa sida >> next page >>
Below is the raw OCR text
from the above scanned image.
Do you see an error? Proofread the page now!
Här nedan syns maskintolkade texten från faksimilbilden ovan.
Ser du något fel? Korrekturläs sidan nu!
This page has been proofread at least once.
(diff)
(history)
Denna sida har korrekturlästs minst en gång.
(skillnad)
(historik)
Þfaðir«. Konungr tók þá til máls: »hvert órráð skulu vér nú
hafa?; vandi mikill er nú til handa borinn; gefið nú ráð til,
góðir hǫfðingjar, at ek fá haldit konungdóminum ok fǫðurarfi
minum, en ekki vil ek deila kappi við allan Svía-her«. Arnviðr
blindi svarar: »herra, þat sýnisk mér ráð, at þér ríðið ofan í
Árós með þat lið, er yðr vill fylgja, ok takið þar skip yður, ok
farið svá út í Lǫginn, stefnið þá til yðar fólkinu, farið nú ekki
með stirðlæti, bjóðið mǫnnum lǫg ok landzrétt, drepið niðr
herǫrinni; mun hon enn ekki víða hafa farit yfir landit, þvíat
stund hefir skǫmm verit; sendið menn yðra, þá er þér trúið, til
fundar við þá menn, er þetta ráð hafa með hǫndum, ok freista
ef þessi kurr mætti niðr setjask«. Konungr segir, at hann vill
þetta ráð þekkjask — »vil ek, segir hann, at þér brœðr farið
þessa ferð, þvíat ek trúi yðr bezt af mínum mǫnnum«. Þá mælti
Þorviðr stami: »ek mun eptir vera, en Jákob fari; þess þarf«.
Þá mælti Freyviðr: »gerum svá, herra, sem Þorviðr mælir; hann
vill eigi við yðr skiljask í þessum háska; en vit Arnviðr munum
fara«. Þessi ráðagørð varð framgeng, at Óláfr konungr fór til
skipa sinna, helt út í Lǫginn, ok jók honum þá brátt fjǫlmenni.
En Freyviðr ok Arnviðr riðu út á Ullarakr ok hǫfðu með sér
Jákob konungsson ok drápu þó dul um hans ferð. Þeir urðu
brátt varir við, at þar var fyrir samnaðr ok herhlaup, er bœndr
áttu þing dag ok nótt. En er þeir Freyviðr hittu þar fyrir
frændr sína ok vini, þá segja þeir þat, at þeir vili ráðask í
flokkinn; en því taka allir feginsamliga. Var þá þegar ráðum
skotit til þeira brœðra, ok dregsk þar til fjǫlmennit, ok mæla
þó allir eitt ok segja svá, at þeir skulu aldri lengr hafa Óláf
konung yfir sér ok eigi vilja þeir honum þola olǫg ok ofdramb
þat, er hann vill enskis mannz máli hlýða, þótt storhǫfðingjar
segi honum sannendi. En er Freyviðr fann ákafa lýðsins, þá sá
hann, í hvert óefni komit var; hann átti þá stefnur við
landzhǫfðingja ok talaði fyrir þeim ok mælti svá: »svá lízk mér, ef
þetta stórræði skal fram fara, at taka Óláf Eríksson af ríkinu,
sem vér Upsvíarnir mynim skulu vera fyrir; hefir hér svá jafnan
verit, at þat er Upsvía-hǫfðingjar hafa staðfest sín í millum, þá
hafa þeim ráðum hlýtt aðrir landzmenn. Eigi þurftu várir feðr
at þiggja ráð at Vestr-Gautum um sína landstjórn. Nú verðum
vér eigi þeir ættlerar, at Emundr þurfi oss ráð at kenna, vil ek,
at vér bindim saman ráð vár, frændr ok vinir«. Þessu játuðu
allir, ok þótti vel mælt. Eptir þat snýsk allr fjǫlði lýðsins til
<< prev. page << föreg. sida << >> nästa sida >> next page >>
