Full resolution (JPEG) - On this page / på denna sida - K. 1. Uphaf sǫgu ins helga Óláfs konungs
<< prev. page << föreg. sida << >> nästa sida >> next page >>
Below is the raw OCR text
from the above scanned image.
Do you see an error? Proofread the page now!
Här nedan syns maskintolkade texten från faksimilbilden ovan.
Ser du något fel? Korrekturläs sidan nu!
This page has been proofread at least once.
(diff)
(history)
Denna sida har korrekturlästs minst en gång.
(skillnad)
(historik)
En er Einarr jarl spurði þat, þá hafði hann fjǫlment ok lá á
skipum. Brúsi jarl fór þá til fundar við þá báða brœðr ok bar
sætt milli þeira; kom enn svá, at þeir sættusk ok bundu þat
eiðum. Þorkell fóstri skyldi vera í sætt ok vináttu við Einar
jarl, ok var þat mælt, at hvárr þeira skyldi veita ǫðrum veizlu,
ok skyldi jarl fyrri sœkja til Þorkels í Sandvík. En er jarl var
þar á veizlu, þá var veitt it kappsamligsta; var jarl ekki kátr.
Þar var mikill skáli ok dyrr á báðum endum. Þann dag er jarl
skyldi á brot fara, þá skyldi Þorkell fara með honum til veizlu.
Þorkell sendi menn á njósn fram á leiðina, er þeir skyldu fara
um daginn; en er njósnarmenn kómu aptr, þá segja þeir Þorkatli,
at þeir fundu þrennar sátir ok vápnaða menn — »ok hyggjum
vér, segja þeir, at svik myni vera«. En er Þorkell spurði þetta,
þá frestaði hann búnaðinum ok heimti menn sina at sér. Jarl bað
hann búask ok segir, at mál var at ríða. Þorkell segir, at hann
átti mart at annask; hann gekk stundum út, en stundum inn;
eldar váru á gólfinu; þá gekk hann inn um aðrar dyrr ok eptir
honum maðr, er nefndr er Hallvarðr; hann var íslenzkr maðr ok
austfirzkr; hann lauk aptr hurðunni. Þorkell gekk innar milli
eldzins ok þess, er jarl sat. Jarl spurði: »ertu eigi enn búinn?«.
Þorkell svarar: »nú em ek búinn«. Þá hjó hann til jarls ok í
hǫfuðit. Jarl steypðisk á gólfit. Þá mælti Íslendingr: »hér sá ek
alla versta fangaráðs, er þér dragið eigi jarl af eldinum«. Hann
keyrði til spǫrðu ok setti undir hnakkabein jarli ok kipði honum
upp at pallinum. Þorkell ok þeir báðir fǫrunautar gengu út
skyndiliga aðrar dyrr en þeir hǫfðu inn gengit; stóðu þar úti
menn Þorkels með alvæpni. En jarls menn tóku til hans, ok var
hann þá dauðr, en ǫllum fellusk hendr til hefndarinnar; var þat
ok, at bráðum bar at, ok varði engan mann þessa verks af
Þorkatli, þvíat þeir hugðu allir, at svá myndi vera, sem áðr var
mælt, at vinátta væri með jarli ok Þorkatli; váru menn ok flestir
vápnlausir inni, en margir áðr vinir Þorkels góðir; bar þat til
með auðnu þeiri, er Þorkatli var auðit lengra lífs. Þorkell hafði
þá lið, er hann kom út, engu minna en jarlsmenn. Fór Þorkell
þá til skips síns, en jarlsmenn í brot. Þorkell siglði þann dag
þegar í brot ok austr í haf, ok var þat eptir vetrnætr, ok kom
hann með heilu til Nóregs ok fór þegar sem skyndiligast á fund
Óláfs konungs ok fekk þar góðar viðtǫkur; lét konungr yfir verki
þessu vel; var Þorkell með honum um vetrinn.
<< prev. page << föreg. sida << >> nästa sida >> next page >>
