Full resolution (JPEG) - On this page / på denna sida - K. 1. Uphaf sǫgu ins helga Óláfs konungs
<< prev. page << föreg. sida << >> nästa sida >> next page >>
Below is the raw OCR text
from the above scanned image.
Do you see an error? Proofread the page now!
Här nedan syns maskintolkade texten från faksimilbilden ovan.
Ser du något fel? Korrekturläs sidan nu!
This page has been proofread at least once.
(diff)
(history)
Denna sida har korrekturlästs minst en gång.
(skillnad)
(historik)
hann þaðan bíða Þorbergs, skipaði honum it næsta Eysteini orra,
syni sínum; hann var þá xii. vetra gamall. Steinn gaf gjafir
þeim Ragnhildi ok Eysteini. Þorbergr hafði spurt alt um farar
Steins, fyrr en hann kvæmi heim, ok var hann heldr ófrýnn.
Ragnhildr gekk til máls við hann ok segir honum um farar
Steins ok bað hann taka við Steini ok sjá á mál hans. Þorbergr
segir: »ek hefi spurt, segir hann, at konungr hefir eiga látit
ǫrvarþing eptir Þorgeir, ok Steinn er útlagr gǫrr, svá þat, at
konungr er inn reiðasti; ok kann ek mér meiri svinnu, en at takask
á hendr einn útlendan mann ok hafa þar fyrir reiði konungs;
láttu Stein fara í brot heðan sem skjótast«. Ragnhildr svarar,
segir, at þau mundu bæði í brot fara eða bæði þar vera. Þorbergr
bað hana fara, hvert er hon vildi — »vænti ek þess, segir hann,
þótt þú farir, at þú komir skjótt aptr, þvíat hér munu vera
metorð þín mest«. Þá gekk fram Eysteinn orri, sonr þeira;
hann mælti ok segir svá, at hann mun eigi eptir vera, ef
Ragnhildr fœri í brot. Þorbergr segir, at þau lýstu mikla þrágirni
ok ákaflyndi í þessu — »ok er þat nú vænst, segir hann, at þit
ráðið þessu, þó þykkir ykkr allmiklu skipta; en ofmjǫk er þér
ættgengt, Ragnhildr, at virða lítils orð Óláfs konungs«.
Ragnhildr segir: »ef þér vex allmjǫk fyrir augum at halda Stein, þá
far þú sjálfr með honum á fund Erlings, fǫður míns, eða fá
honum þat fǫruneyti, er hann komisk þangat í friði«. Þorbergr
segir, at hann mun ekki Stein þangat senda — »ok mun Erlingi
þó œrit mart til handa bera, þat er konungi sé misþokki á«.
Var Steinn þar um vetrinn. En eptir jól kómu til Þorbergs
sendimenn konungs með þeim orðum, at Þorbergr skal koma
á fund hans fyrir miðja fǫstu, ok er lagt ríkt við þessa
orðsending. Þorbergr bar þat fyrir vini sína ok leitaði ráðs, hvárt
hann skyldi á þá hættu leggja, at fara á fund konungs at svá
fǫrnu máli; en fleiri lǫttu ok kǫlluðu þat ráð, at láta fyrr Stein
af hǫndum en fara á vald konungs. Þorbergr var hins fúsari,
at leggjask eigi ferð undir hǫfuð. Nǫkkuru síðarr fór Þorbergr
til fundar við Finn, bróður sinn, ok bar þetta mál fyrir hann
ok bað hann til farar með sér. Finnr svarar, segir, at honum
þótti ilt ofkvæni slíkt, at þora eigi fyrir konu sinni at halda
einǫrð við lánardróttin sinn. »Kost muntu eiga, segir Þorbergr,
at fara eigi; en þó ætla ek, at þú letisk meirr fyrir hræzlu sakir,
en hollostu við konung«. Skilðusk þeir reiðir. Síðan fór
Þorbergr á fund Árna Árnasonar, bróður síns, ok segir honum
<< prev. page << föreg. sida << >> nästa sida >> next page >>
