Full resolution (JPEG) - On this page / på denna sida - K. 1. Uphaf sǫgu ins helga Óláfs konungs
<< prev. page << föreg. sida << >> nästa sida >> next page >>
Below is the raw OCR text
from the above scanned image.
Do you see an error? Proofread the page now!
Här nedan syns maskintolkade texten från faksimilbilden ovan.
Ser du något fel? Korrekturläs sidan nu!
This page has been proofread at least once.
(diff)
(history)
Denna sida har korrekturlästs minst en gång.
(skillnad)
(historik)
reiddi hann silfr smám ok smám; þá leið á daginn; en þegar er
þinginu sleit, þá gengu menn til skipa sinna ok bjoggusk til
brotlǫgu; tóku þá menn at sigla, þegar er búnir váru; kom þá
svá, at flestir menn hǫfðu siglt. Sá Finnr þá, at þyntisk liðit um
hann; kǫlluðu menn þá á hann ok báðu hann verða búinn. Var
þá enn eigi greiddr einn þriðjungr fjárins; þá mælti Finnr: »seint
gengr þó, Þórir, greizlan; sé ek, at þér þykkir mikit fyrir at
greiða féit; skal nú ok kyrt láta vera fyrst; skaltu nú gjalda
konungi þat er eptir er«. Stóð þá Finnr upp. Þórir segir: »vel
þykki mér þat, Finnr, at vit skilim; en vilja skal ek til hafa at
gjalda þessa skyld svá, at konungi þykki eigi vargoldit ok báðum
ykkr«. Þá gekk Finnr til skips síns ok siglði fram eptir liði sínu.
Þórir verðr seint búinn ór hǫfninni; en er segl þeira kom upp,
þá heldu þeir út um Vestfjǫrð ok síðan á haf út ok svá suðr með
landi, at sær var í miðjum hlíðum eða stundum vatnaði land; lét
svá ganga suðr, alt þar til er hann siglði í Englandzhaf, ok kom
fram á Englandi; fór síðan á fund Knúts konungs, ok tók hann
vel við honum. Kom þá þat upp, at Þórir hafði þá þar óf
lausafjár, hafði þar þat fé alt, er þeir hǫfðu tekit á Bjarmalandi
hvárirtveggju ok Karli; en í tunnum þeim inum miklum þá var
botn skamt frá hinum botni, ok var þar í millum drykkr, en
tunnan sjálf hvár tveggja var full af grám skinnum ok bjór ok
safala. Var Þórir þá með Knúti konungi. Finnr Árnason fór
með liði því til Óláfs konungs, segir honum alt frá ferð sinni
ok svá þat, at hann kvazk hyggja, at Þórir væri ór landi farinn
ok vestr til Englandz á fund Knúts ins ríka — »ok ætla ek hann
munu vera oss allóþarfan«. Konungr segir: »trúi ek því, at
Þórir mun vera oss óvinr, ok þykki mér hann ávalt betri firr mér
en nærr«.
K. 140. Deila Háreks ok Ásmundar Grankelssonar.
Ásmundr Grankelsson hafði verit þann vetr á Hálogalandi
í sýslu sinni ok var heima með feðr sínum Grankeli. Þar liggr
til hafs útver, er bæði var sela at veiða ok fugla, eggver ok
fiskver, ok þat hafði legit at fornu fari til bœjar þess, er Grankeli
átti. En Hárekr ór Þjóttu veitti þar tilkall; var þá svá komit, at
hann hafði haft af verinu ǫll gǫgn nǫkkur misseri. En þá þóttisk
Ásmundr ok þeir feðgar hafa traust konungs til allra réttra mála.
Fóru þeir feðgar þá báðir um várit á fund Háreks ok segja
honum orð ok jartegnir Óláfs konungs, at Hárekr skyldi láta af
<< prev. page << föreg. sida << >> nästa sida >> next page >>
