Full resolution (JPEG) - On this page / på denna sida - K. 1. Uphaf sǫgu ins helga Óláfs konungs
<< prev. page << föreg. sida << >> nästa sida >> next page >>
Below is the raw OCR text
from the above scanned image.
Do you see an error? Proofread the page now!
Här nedan syns maskintolkade texten från faksimilbilden ovan.
Ser du något fel? Korrekturläs sidan nu!
This page has been proofread at least once.
(diff)
(history)
Denna sida har korrekturlästs minst en gång.
(skillnad)
(historik)
til móts við jarl. En Óláfr konungr helt fram sinni ferð ok
létti eigi fyrr, en hann kom í Toðarfjǫrð inn ok lagbi at í
Valldali ok gekk þar af skipum sínum ok hafði þar v. skip ok
setti þau upp ok fekk þar til hirzlu segl ok reiða. Síðan setti
hann þar landtjald sitt á eyrinni, sem Sult hét, ok eru þar fagrir
vellir, ok reisti kross þar hjá á eyrinni. En bóndi sá bjó á
Mœrini, er Brúsi hét, ok var hann hǫfðingi yfir dalnum. Síðan
kom Brúsi ofan ok margir aðrir bœndir á fund Óláfs konungs
ok fǫgnuðu honum vel, sem verðugt var; en hann gerði sik
blíðan í móti fagnaði þeira. Þá spurði konungr, ef fœrt væri
þar á land upp ór dalinum ok á Lesjar. Brúsi segir honum,
at urð sú var í dalnum, er Sefsurð heitir — »ok er þar hvárki
fœrt mǫnnum né hrossum«. Óláfr konungr svarar honum: »til
mun nú hætta verða, bóandi; teksk sem guð vill; ok komið hér
nú í morgin með eyki yðra ok sjálfa yðr, ok sjám síðan, hverr
vǫxtr á sé, þá er vér komum til urðarinnar, hvárt vér megum
þar nǫkkur brǫgð sjá at komask yfir með hrossum eða monnum«.
K. 179. Frá urðar-broti.
En er dagr kom, þá fóru bœndr ofan með eyki sína, svá
sem konungr hafði mælt við þá. Flytja þeir þá með eykjunum
varnað sinn ok klæði, en alt lið gekk ok konungr sjálfr. En
hann gekk þar til, er Mosbrekka heitir, ok hvílðisk, er hann
kom á brekkuna, ok sat þar um hríð ok sá ofan í fjǫrðinn ok
mælti: »erfiða ferð hafa þeir fengit mér í hendr, lendir menn
mínir, er nú hafa skipt um trúnaðinn, er um hríð váru vinir
mínir ok fulltrúar«. Þar standa nú krossar ii. eptir á
brekkunni, er konungr sat. Konungr steig þá á bak hesti einum
ok reið upp eptir dalnum ok létti eigi fyrr, en þeir kómu til
urðarinnar. Þá spurði konungr Brúsa eptir, ef nǫkkur sel væri
þar, þau er þeir mætti í búa. Hann kvað vera. En konungr
setti landtjald sitt ok var þar um nóttina. En um morgininn,
þá bað konungr þá fara til urðarinnar ok freista, ef þeir mætti
koma vǫgnum yfir urðina. Þá fóru þeir til, en konungr sat
heima í landtjaldi. En at kveldi kómu þeir heim, hirðmenn
konungs ok bœndr, ok kváðusk hafa haft mikit erfiði ok ekki
á leið komit ok segja, at þar myndi aldri vegr yfir komask
eða leggjask — ok váru þar aðra nótt, ok var konungr á bœnum
sínum alla nótt. Ok þegar er konungr fann, at dagaði, þá bað
hann menn fara til urðar ok freista enn, ef þeir gæti vǫgnum
<< prev. page << föreg. sida << >> nästa sida >> next page >>
