Full resolution (JPEG) - On this page / på denna sida - K. 1. Uphaf sǫgu ins helga Óláfs konungs
<< prev. page << föreg. sida << >> nästa sida >> next page >>
Below is the raw OCR text
from the above scanned image.
Do you see an error? Proofread the page now!
Här nedan syns maskintolkade texten från faksimilbilden ovan.
Ser du något fel? Korrekturläs sidan nu!
This page has been proofread at least once.
(diff)
(history)
Denna sida har korrekturlästs minst en gång.
(skillnad)
(historik)
K. 188. Draumr Óláfs konungs.
Þat var á einni nótt, at Óláfr lá í rekkju sinni ok vakði
lengi um nóttina ok hugði at ráðagørðum sínum ok hafði stórar
áhyggjur í skapi sínu; en er hugrinn mœddisk mjǫk, þá sé á hann
svefn ok svá lauss, at hann þóttisk vaka ok sjá ǫll tíðendi í húsinu.
Hann sá mann standa fyrir rekkjunni mikinn ok vegligan ok
hafði klæðnað dýrligan; bauð konungi þat helzt í hug, at þar myndi
vera kominn Óláfr Tryggvason. Sá maðr mælti til hans: »ertu
mjǫk hugsjúkr um ráðaætlan þína, hvert ráð þú skalt upp taka?
Þat þvkki mér undarligt, er þú velkir þat fyrir þér, svá þat, ef
þú ætlask þat fyrir at leggja niðr konungstígn þá, er guð hefir
gefit þér; slíkt it sama sú ætlan, at vera hér ok þiggja ríki af
útlendum konungum ok þér ókunnum; farðu heldr aptr til ríkis
þíns, er þú hefir at erfðum tekit ok ráðit lengi fyrir með þeim
styrk, er guð gaf þér, ok lát eigi undirmenn þína hræða þik; þat
er konungs frami at sigrask á óvinum sínum, en vegligr dauði,
at falla í orrostu með liði sínu; eða efar þú nǫkkut um þat, at þú
hafir rétt at mæla í yðarri deilu? Eigi skaltu þat gera, at dylja
sjálfan þik sannenda; fyrir því máttu djarfliga sœkja til landzins,
at guð mun þér bera vitni, at þat er þín eiga«. En er konungr
vaknaði, þá þóttisk hann sjá svip mannzins, er brot gekk; en
þaðan í frá herði hann huginn ok einstrengði þá ætlan fyrir sér,
at fara aptr til Nóregs, svá sem hann hafði áðr verit fúsastr til
ok hann fann, at allir hans menn vildu helzt vera láta; talði hann
þat þá í huginn, at landit myndi vera auðsótt, er hǫfðingjalaust
var, svá sem þá hafði hann spurt; ætlaði hann, ef hann kvæmi
sjálfr til, at margir mundu þá enn honum liðsinnaðir. En er
konungr birti þessa ráðagørð fyrir mǫnnum sínum, þá tóku allir
því þaksamliga.
K. 189. Af læknislist Óláfs konungs.
Svá er sagt, at sá atburðr varð í Garðaríki, þá er Óláfr
konungr var þar, at sonr einnar gǫfugrar ekkju fekk kverkasull
ok sótti svá mjǫk, at sveinninn mátti engum mat niðr koma, ok
þótti hann banvænn. Móðir sveinsins gekk til Ingigerðar
drótningar, þvíat hon var kunnkona hennar, ok sýndi henni sveininn.
Drótning segir, at hon kunni engar lækningar til at leggja —
»gakk þú, segir hon, til Óláfs konungs, hann er hér læknir beztr,
ok bið hann fara hǫndum um mein sveinsins, ok ber til orð mín,
<< prev. page << föreg. sida << >> nästa sida >> next page >>
