Full resolution (JPEG) - On this page / på denna sida - K. 1. Uphaf sǫgu ins helga Óláfs konungs
<< prev. page << föreg. sida << >> nästa sida >> next page >>
Below is the raw OCR text
from the above scanned image.
Do you see an error? Proofread the page now!
Här nedan syns maskintolkade texten från faksimilbilden ovan.
Ser du något fel? Korrekturläs sidan nu!
This page has been proofread at least once.
(diff)
(history)
Denna sida har korrekturlästs minst en gång.
(skillnad)
(historik)
af Hálogalandi — »en eigi veit ek, segir hann, hvárt þeir ætla
því liði at stefna yðr í mót eða í annan stað«. Síðan kærði
hann fyrir konungi skaða sinn ok óspekð konungsmanna, er þeir
hǫfðu niðr brotit ok troðit akra hans alla. Konungr segir, at
þat var illa orðit, er honum var mein gǫrt. Síðan reið konungr
til, þar sem akrinn hafði staðit, ok sá, at akrinn var allr at
jǫrðu lagðr. Hann reið umhverfis ok mælti síðan: »þess vænti
ek, bóandi, at guð mun leiðrétta skaða þinn, ok mun akr þessi
betri á viku fresti«, — ok varð þat inn bezti akr, sem konungr
sagði. Konungr dvalðisk þar um nótt, en at morni bjó hann
ferð sína; hann segir, at Þorgeirr bóndi skyldi fara með honum,
en er hann bauð til ferðar ii. sonu sína, þá segir konungr, at
þeir skulu eigi fara með honum, en sveinar vildu þó fara;
konungr bað þá eptir vera; en er þeir vildu ekki letjask, þá vildu
hirðmenn konungs binda þá. Konungr mælti, er hann sá þat:
»fari þeir, aptr munu þeir koma«. Svá fór sem konungr sagði
um sveinana.
K. 204. Skírðir markamenn.
Þá flytja þeir her sinn út til Stafs. En er konungr kom
á Stafamýrar, þá átti hann dvǫl. Þá spurði hann til sannz, at
bœndr fóru með her móti honum ok þat, at þá myndi hann
orrostu eiga brátt. Þá kannaði konungr lið sitt, ok var skorat
manntal ok hafði hann meirr en xxx. hundruð manna. Þá
fundusk í hernum ix. hundruð heiðinna manna; en er konungr
vissi þat, þá bað hann þá skírask láta, segir svá, at hann vill
eigi heiðna menn hafa í orrostu með sér — »munu vér, segir
hann, ekki mega treystask liðsfjǫlða; guði skulu vér treystask,
þvíat með krapti ok miskunn munu vér sigr fá; en eigi vil ek
blanda heiðnu fólki við menn mína«. En er þat heyrðu heiðingjar,
þá báru þeir saman ráð sín, ok at lykðum létu skírask cccc.
manna, en d. neittu kristni; ok snøri þat lið aptr til síns landz.
Þá ganga þar fram þeir brœðr með sitt lið, Gaukaþórir ok
Afrafasti, ok bjóða konungi enn gengi sitt. Hann spyrr, ef
þeir hefði þá skírn tekit. Gaukaþórir segir, at þat var eigi.
Konungr bað þá taka skírn ok trú rétta, en fara á brot at
ǫðrum kosti. Þeir snøru þá frá í brot ok tóku tal sín í milli
ok réðu um, hvert ráð upp skyldi taka. Þá mælti Afrafasti: »svá
er at segja frá mínu skapi, at ek vil ekki aptr hverfa; mun ek
fara til orrostu ok veita lið ǫðrum hvárum; en eigi þykki mér
<< prev. page << föreg. sida << >> nästa sida >> next page >>
