Full resolution (JPEG) - On this page / på denna sida - VII
<< prev. page << föreg. sida << >> nästa sida >> next page >>
Below is the raw OCR text
from the above scanned image.
Do you see an error? Proofread the page now!
Här nedan syns maskintolkade texten från faksimilbilden ovan.
Ser du något fel? Korrekturläs sidan nu!
This page has never been proofread. / Denna sida har aldrig korrekturlästs.
nak były miłe dla oka, a światło padało przez trzy
duże okna. Dokoła stołu ustawiono kilka wygod-
nych krzeseł. Wszystkie sprzęty, choć trochę znisz-
czone, wyglądały dość porządnie. Na trzech ścianach
wisiały obrazy Heyerdahla, Hjalmara Johnsena i ja-
kiegoś niemieckiego malarza. Widok morski pen-
dzla Hjalmara Johnsena.
Nagel rozpoczął rozmowę ze studentem Oje-
nem. Tak, za lat młodych i on, Nagel, marzył
o muzyce; szczególniej przejęty był Wagnerem.
Z latami jednak to się zatarło. Zresztą doszedł
tylko do czytania nut i umiał wziąć kilka akordów.
— Na fortepianie? —zapytał student. Fortepian
był jego specjalnością.
— Ach, nie! Na skrzypcach. Lecz, jak już
wspomniałem, nie wielkie zrobiłem postępy i bar-
dzo prędko zarzuciłem muzykę zupełnie.
Wypadkiem wzrok jego spotkał się ze wzro-
kiem panny Andresen, która już od kwadransu
rozmawiała z Reinertem. Patrzeli na siebie przez
chwilę. Niespokojnie poruszyła się na krześle
i przerwała rozmowę.
Dagny siedziała sama, bębniąc palcami po
stole i przerzucając album. Na długich, białych rę-
kach nie miała pierścionków. Nagel przyglądał
się jej ukradkiem. Wielki Boże! jak piękną była tego
wieczora! Przy sztucznym świetle w obramowaniu
ciemnej ściany gęste, jasne warkocze wydawały się
jeszcze jaśniejsze. Okrągłe linje jej ciała zdradzały
pewną skłonność do otyłości. Była wysoka, chód
miała lekki, płynny, jakgdyby posuwała się na
łyżwach.
Nagel powstał i podszedł ku niej. Odezwała
się żywo.
— Przepraszam pana za to, co powiedziałam!...
O Chrystjanji... Czy pan pamięta?
|
$
Ę
Ź
<< prev. page << föreg. sida << >> nästa sida >> next page >>
