Full resolution (JPEG) - On this page / på denna sida - Sidor ...
<< prev. page << föreg. sida << >> nästa sida >> next page >>
Below is the raw OCR text
from the above scanned image.
Do you see an error? Proofread the page now!
Här nedan syns maskintolkade texten från faksimilbilden ovan.
Ser du något fel? Korrekturläs sidan nu!
This page has never been proofread. / Denna sida har aldrig korrekturlästs.
- 15 —
leg er lian fraa ikring 1600. Han gjev eit livande
bi læte av kor varmt eit kristenliv det kunde gro
or den gamle kristentrui i desse myrke dagarne:
Paa Klaarfjell der kvelver seg’ borgi so rein,
at soli maa skymmast som skuggar.
Den borgi er bygd av den kostsame stein
som ævor og eld ikkje ruggar.
Der bylgjar seg’ engjer i vaarbunad lin
kring tunet for angande vindar.
Kvar morgon ligg doggi som dyraste vin
og droplar fraa toppar og lindår.
Kvar morgon der vaknar den vænaste dag, —
og livet med Ijoset lyt renna
lil høgtid og helg i so høvande lag
at maken me her ikkje kjenna.
Der stiga med stolpar i ringar og rad
dei høge og heilage hallar.
Dei dukade bord skulde gjera deg glad,
naar klokkor paa gjesterne kalla.
Og Herren derinne segst vera den mann
som grindi l’or hel-borgi sprengde.
Den siger han der yver Gløyparen vann:
han opna dei dører som stengde.
Den tærande elden han tedde so vel,
og inkje i myrkret seg kviide,
at utveg han vann fraa den gudlause hel
aat kvar som fraa syndi si vilde.
No liver han heime, der mor hans er fru
og hugsamt med gjesterne sva Har.
Ho ser at paa sonen i kjærleik dei tru
og Herre med vyrdnad han kalla.
<< prev. page << föreg. sida << >> nästa sida >> next page >>
