Full resolution (JPEG) - On this page / på denna sida - Haraldz saga ins hárfagra
<< prev. page << föreg. sida << >> nästa sida >> next page >>
Below is the raw OCR text
from the above scanned image.
Do you see an error? Proofread the page now!
Här nedan syns maskintolkade texten från faksimilbilden ovan.
Ser du något fel? Korrekturläs sidan nu!
This page has been proofread at least once.
(diff)
(history)
Denna sida har korrekturlästs minst en gång.
(skillnad)
(historik)
haust ok kom þá óvart Halfdani. Þeir hittusk ok varð skǫmm
orrosta ok flýði Hálfdan ok var þat við nótt sjálfa; lágu þeir
Einarr tjaldalausir um nóttina, en um morgininn, er lýsa tók,
þá leituðu þeir flóttamanna um eyjarnar, ok var hverr drepinn,
þar er staðinn varð. Þá mælti Einarr jarl: »eigi veit ek, segir
hann, hvárt ek sé út á Rínansey mann eða fugl, stundum hefsk
upp, en stundum leggsk niðr«. Síðan fóru þeir þannug til ok
fundu þar Hálfdan hálegg ok tóku hann hǫndum. Einarr jarl
kvað vísu þessa um aptaninn, áðr hann lagði til orrostu:
62. Sékat ek Hrólfs ór hendi
né Hrollaugi fljúga
dǫrr á dolga mengi,
dugir oss fǫður hefna;
en í kveld, meðan knýjum,
of kerstraumi, rómu,
þegjandi sitr þetta
Þórir jarl á Mœri.
63. Rekit hefk Rǫgnvalds dauða,
rétt skiptu því nornir,
nú ’s folkstuðill fallinn,
at fjórðungi mínum;
verpið snarpir sveinar,
þvít sigri vér rǫ́ðum
(skatt veik hǫ́num harðan),
at Háfœtu grjóti.
64. Eru til míns fjǫrs margir
menn of sannar deilðir
ór ýmissum áttum
ósmábornir gjarnir;
en þat vitu þeygi
þeir, áðr mik hafi feldan,
hverr ilþorna arnar
undir hlýtr at lúta.
K. 32. Sætt Haraldz konungs ok Einars jarls. |
65. Margr verðr sekr of sauði
seggr með fǫgru skeggi,
en ek at ungs í Eyjum
allvalds sonar falli;
hætt segja mér hǫ1ðar
við hugfullan stilli,
Haralds hefk skarð í skildi
(skala ugga þat) hǫggvit.
<< prev. page << föreg. sida << >> nästa sida >> next page >>