Heimskringla. Nóregs Konunga Sogur / 61 (1911) Author: Snorri Sturluson With: Finnur Jónsson Table of Contents / Innehåll | << Previous | Next >>
	Project Runeberg | Catalog | Recent Changes | Donate | Comments? |

Full resolution (JPEG) - On this page / på denna sida - Haraldz saga ins hárfagra

<< prev. page << föreg. sida <<     >> nästa sida >> next page >>

Below is the raw OCR text from the above scanned image. Do you see an error? Proofread the page now!
Här nedan syns maskintolkade texten från faksimilbilden ovan. Ser du något fel? Korrekturläs sidan nu!

This page has been proofread at least once. (diff) (history)
Denna sida har korrekturlästs minst en gång. (skillnad) (historik)

Þá fóru menn ok orðsendingar millum konungs ok jarls; kom
þá svá, at þar var á komit stefnulagi, ok finnask þeir sjálfir ok
festi þá jarl alt í konungs dóm: Haraldr konungr dœmði á hendr
Einari jarli ok ǫllum Orkneyingum at gjalda lx. marka gullz;
bóndum þótti gjald ofmikit; þá bauð jarl þeim, at hann myndi
einn saman gjalda ok skyldi hann eignask þá óðul ǫll í eyjunum;
þessu játuðu þeir mest fyrir þá sǫk, at inir snauðu áttu lítlar
jarðir, en inir auðgu hugðusk mundu leysa sín óðul, þegar er
þeir vildu; leysti jarl alt gjaldit við konung; fór konungr þá
austr eptir um haustit. Var þat lengi síðan í Orkneyjum, at
jarlar áttu óðul ǫll, alt þar til er Sigurðr Hlǫðvisson gaf aptr
óðulin.

K. 33. Kvánfang Eiríks konungs.

Guthormr, sonr Haraldz konungs, hafði landvǫrn fyrir
Víkinni ok fór hann með herskipum it ýtra, en er hann lá í
Elfarkvíslum, þá kom þar Sǫlvi klofi ok lagði til bardaga við
hann; þar fell Guthormr. Hálfdan svarti ok Halfdan hvíti lágu
í víking ok herjuðu um Austrveg. Þeir áttu orrostu mikla á
Eistlandi; þar fell Hálfdan hvíti. Eiríkr var at fóstri með Þóri
hersi Hróaldszsyni í Fjǫrðum; honum unni Haraldr konungr
mest sona sinna ok virði hann mest. Þá er Eiríkr var xii. vetra
gamall, gaf Haraldr konungr honum v. langskip, ok fór hann í
hernað, fyrst í Austrveg ok þá suðr um Danmǫrk ok um Frísland
ok Saxland, ok dvalðisk í þeiri ferð iii. vetr. Eptir þat fór hann
vestr um haf ok herjaði um Skotland ok Bretland, Írland ok
Valland ok dvalðisk þar aðra iiii. vetr. Eptir þat fór hann norðr
á Finnmǫrk ok alt til Bjarmalandz ok átti hann þar orrostu
mikla ok hafði sigr. Þá er hann kom aptr á Finnmǫrk, þá fundu
menn hans í gamma einum konu þá, er þeir hǫfðu enga sét
jamvæna; hon nefndisk fyrir þeim Gunnhildr ok sagði, at faðir
hennar bjó á Hálogalandi, er hét Ǫzurr tóti — »ek hefi hér
verit til þess, segir hon, at nema kunnostu at finnum tveim, er
hér eru fróðastir á mǫrkinni; nú eru þeir farnir á veiðar, en
báðir þeir vilja eiga mik, ok báðir eru þeir svá vísir, at þeir
rekja spor sem hundar bæði á þá ok á hjarni, en þeir kunnu svá
vel á skíðum, at ekki má forðask þá, hvárki menn né dýr, en
hvatki er þeir skjóta til, þá hœfa þeir; svá hafa þeir fyrir komit
hverjum manni, er hér hefir komit í nánd, ok ef þeir verða
reiðir, þá snýsk jǫrð um fyrir sjónum þeira, en ef nǫkkut kvikt

<< prev. page << föreg. sida <<     >> nästa sida >> next page >>