Heimskringla. Nóregs Konunga Sogur / 80 (1911) Author: Snorri Sturluson With: Finnur Jónsson Table of Contents / Innehåll | << Previous | Next >>
	Project Runeberg | Catalog | Recent Changes | Donate | Comments? |

Full resolution (JPEG) - On this page / på denna sida - Uphaf sǫgu Hákonar góða

<< prev. page << föreg. sida <<     >> nästa sida >> next page >>

Below is the raw OCR text from the above scanned image. Do you see an error? Proofread the page now!
Här nedan syns maskintolkade texten från faksimilbilden ovan. Ser du något fel? Korrekturläs sidan nu!

This page has been proofread at least once. (diff) (history)
Denna sida har korrekturlästs minst en gång. (skillnad) (historik)

áðr þing sé slitit«. At ørendi þessu gerðu bœndr róm mikinn
ok segja, at þeir vilja svá vera láta.

K. 16. Svǫr Sigurðar jarls.

En er hljóð feksk, þá svaraði Sigurðr jarl, sagði, at »þat
er vili Hákonar konungs at samþykkja við yðr, bœndr, ok láta
aldri skilja yðra vináttu«. Bœndr segja, at þeir vilja, at konungr
blóti til árs þeim ok friðar, svá sem faðir hans gerði. Staðnar
þá kurrinn ok slíta þeir þinginu. Síðan talaði Sigurðr jarl við
konung, at hann skyldi eigi fyr taka með ǫllu, at gera, sem
bœndr vildu, segir, at eigi myndi annat hlýða — »er þetta,
konungr, sem sjálfir þér meguð heyra, vili ok ákafi hǫfðingja ok
þar með allz fólks. Skulu vér, konungr, hér finna til gott ráð
nǫkkut« — ok samðisk þat með þeim konungi ok jarli.

K. 17. Frá blótum.

Um haustit at vetri var blótveizla á Hlǫðum, ok sótti þar
til konungr. Hann hafði jafnan fyrr verit vanr, ef hann var
staddr, þar er blót váru, at matask í lítlu húsi með fá menn,
en bœndr tǫlðu at því, er hann sat eigi í hásæti sínu, þá er
mestr var mannfagnaðr; sagði jarl, at hann skyldi eigi þá svá
gera; var ok svá, at konungr sat í hásæti sínu. En er it fyrsta
full var skenkt, þá mælti Sigurðr jarl fyrir ok signaði Óðni
ok drakk af horninu til konungs. Konungr tók við ok gerði
krossmark yfir. Þá mælti Kárr af Grýtingi: »hví ferr konungrinn
nú svá; vill hann enn eigi blóta?«. Sigurðr jarl svarar:
»konungr gerir svá, sem þeir allir, er trúa á mátt sinn ok megin
ok signa full sitt Þór. Hann gerði hamarsmark yfir, áðr hann
drakk«. Var þá kyrt um kveldit. Eptir um daginn, er menn
gengu til borða, þá þustu bœndr at konungi, sǫgðu, at hann
skyldi eta þá hrossaslátr. Konungr vildi þat fyrir engan mun.
Þá báðu þeir hann drekka soðit. Hann vildi þat eigi. Þá báðu
þeir hann eta flotit. Hann vildi þat ok eigi, ok var þá við
atgǫngu. Sigurðr jarl segir, at hann vill sætta þá, ok bað þá
hætta storminum ok bað hann konung gína yfir ketilhǫdduna,
er soðreykinn hafði lagt upp af hrossaslátrinu, ok var smjǫr
haddan. Þá gekk konungr til ok brá líndúk um hǫdduna ok
gein yfir ok gekk síðan til hásætis ok líkaði hvárigum vel.

<< prev. page << föreg. sida <<     >> nästa sida >> next page >>