Heimskringla. Nóregs Konunga Sogur / 81 (1911) Author: Snorri Sturluson With: Finnur Jónsson Table of Contents / Innehåll | << Previous | Next >>
	Project Runeberg | Catalog | Recent Changes | Donate | Comments? |

Full resolution (JPEG) - On this page / på denna sida - Uphaf sǫgu Hákonar góða

<< prev. page << föreg. sida <<     >> nästa sida >> next page >>

Below is the raw OCR text from the above scanned image. Do you see an error? Proofread the page now!
Här nedan syns maskintolkade texten från faksimilbilden ovan. Ser du något fel? Korrekturläs sidan nu!

This page has been proofread at least once. (diff) (history)
Denna sida har korrekturlästs minst en gång. (skillnad) (historik)

K. 18. Blótveizla á Mærini.

Um vetrinn eptir var búit til jóla konungi inn á Mærini;
en er at leið jólunum, þá lǫgðu þeir stefnu með sér átta
hǫfðingjar, er mest réðu fyrir blótum í ǫllum Þrœndalǫgum.
Þeir váru iiii. útan ór Þrándheimi: Kárr af Grýtingi ok Ásbjǫrn
af Meðalhúsum, Þorbergr af Varnesi, Ormr af Ljoxu, en af
Innþrœndum Blótólfr af Ǫlvishaugi, Narfi af Staf ór Veradal,
Þrándr haka af Eggju, Þórir skegg af Húsabœ í eyjunni iðri.
Þessir viii. menn bundusk í því, at þeir iiii. af Útþrœndum
skyldu eyða kristninni, en þeir iiii. af Innþrœndum skyldu neyða
konung til blóta. Útþrœndir fóru iiii. skipum suðr á Mœri ok
drápu þar presta iii. ok brendu kirkjur iii., fóru aptr síðan.
En er Hákon konungr ok Sigurðr jarl kómu inn á Mærini með
her sinn, þá váru þar bœndr komnir allfjǫlment. Inn fyrsta
dag at veizlunni veittu bœndr honum atgǫngu ok báðu hann
blóta, en hétu honum afarkostum ella. Sigurðr jarl bar þá mál
í millum þeira, kømr þá svá, at Hákon konungr át nǫkkura bita
af hrosslifr, drakk hann þá ǫll minni krossalaust, þau er bœndr
skenktu honum. En er veizlu þeiri var lokit, fór konungr ok
jarl þegar út á Hlaðir; var konungr allókátr ok bjósk þegar
í brot með ǫllu liði sínu ór Þrándheimi, ok mælti svá, at hann
skyldi fjǫlmennari koma í annat sinn í Þrándheim ok gjalda
þá Þrœndum þenna fjándskap, er þeir hǫfðu til hans gǫrt.
Sigurðr jarl bað konung gefa Þrœndum þetta ekki at sǫk, segir
svá, at konungi myni ekki þat duga at heitask eða herja á
innanlandzfólk, ok þar sízt, er mestr styrkr var landzins, sem
í Þrándheimi var. Konungr var svá reiðr, at ekki mátti orðum
við hann koma; fór hann í brot ór Þrándheimi ok suðr á Mœri,
dvalðisk þar um vetrinn ok um várit: en er sumraði, dró hann
lið at sér, ok váru þau orð á, at hann myndi fara með her þann
á hendr Þrœndum.

K. 19. Orrosta á Ǫgvaldznesi.

Hákon konungr var þá á skip kominn ok hafði lið mikit.
Þá kómu honum tíðendi sunnan ór landi, þau at synir Eiríks
konungs váru komnir sunnan af Danmǫrk í Víkina, ok þat fylgði,
at þeir hǫfðu elt af skipum Tryggva konung Óláfsson austr
við Sótanes; hǫfðu þeir þá víða herjat í Víkinni, ok hǫfðu margir
menn undir þá gengit. En er konungr spurði þessi tíðendi, þá

<< prev. page << föreg. sida <<     >> nästa sida >> next page >>