Full resolution (JPEG) - On this page / på denna sida - Hér hefr upp sǫgu Óláfs konungs Tryggvasonar
<< prev. page << föreg. sida << >> nästa sida >> next page >>
Below is the raw OCR text
from the above scanned image.
Do you see an error? Proofread the page now!
Här nedan syns maskintolkade texten från faksimilbilden ovan.
Ser du något fel? Korrekturläs sidan nu!
This page has been proofread at least once.
(diff)
(history)
Denna sida har korrekturlästs minst en gång.
(skillnad)
(historik)
at hann lagðisk í rekkju ok hafði andvǫkur miklar, át ok drakk
þat einu, er hann mátti halda við styrk sinn. Þá sendi hann menn
sína leyniliga norðr í Þrándheim til vina sinna ok lagði ráð fyrir
þá, at þeir skyldu drepa Erling konung, ef þeir mætti við komask,
sagði, at hann myndi aptr hverfa til ríkis síns, þá er sumraði.
Þann vetr drápu Þrœndir Erling, sem fyrr er ritat. Með Hákoni
ok Gull-Haraldi var kær vinátta, bar Haraldr fyrir Hákon
ráðagørðir sínar, segir Haraldr, at hann vildi þá setjask at landi
ok vera eigi lengr á herskipum, spurði hann Hákon, hvat hann
hygði, hvárt Haraldr konungr myndi vilja skipta ríki við hann,
ef hann krefði. »Þat hygg ek, segir Hákon, at Dana-konungr
mun engra varna þér réttenda; en þó veiztu þá gǫrr þetta mál,
ef þú rœðir fyrir konungi; vætti ek, at þú fáir eigi ríkit, ef þú
krefr eigi«. Brátt eptir þessa rœðu talaði Gull-Haraldr við
Harald konung, svá at nær váru margir ríkismenn, beggja vinir.
Krafði þá Gull-Haraldr Harald konung, at hann skipti ríki við
hann í helminga, svá sem burðir hans váru til ok ætt þar í
Dana-veldi. Við þetta ákall varð Haraldr konungr reiðr mjǫk, sagði,
at engi maðr krefði þess Gorm konung, fǫður hans, at hann
skyldi gerask hálfkonungr yfir Danaveldi, eigi heldr hans fǫður
Hǫrða-Knút eða Sigurð orm-í-auga eða Ragnar loðbrók —
gerði sik þá svá reiðan ok óðan, at ekki mátti við hann mæla.
K. 10. Frá Gull-Haraldi.
Gull-Haraldr unði þá miklu verr en áðr, hann hafði þá ekki
ríki heldr en fyrr, en reiði konungs. Kom hann þá til Hákonar
vinar síns ok kærði sín vandræði fyrir honum ok bað hann heilla
ráða, ef til væri, þau er hann mætti ríki ná, sagði, at hann hafði
þat helzt hugsat, at sœkja ríki með styrk ok vápnum. Hákon
bað hann þat fyrir engum manni mæla, svá at spyrðisk, segir
hann, — »liggr þar líf yðart við, hugsa þetta með sjálfum þér,
til hvers þú munt fœrr verða; þarf til slíkra stórræða, at maðr
sé djarfr ok øruggr, spara hvárki til góða hluti né illa, at þá
megi fram ganga þat, er upp er tekit. En hitt er ófœrt, at
hefja upp stór ráð ok leggja niðr síðan með ósœmð«.
Gull-Haraldr svarar: »svá skal ek þetta upp taka tilkallit, at eigi
skal ek mínar hendr til spara, at drepa konung sjálfan, ef ek
kem í fœri, með því er hann vill synja mér þess ríkis, er ek á at
hafa at réttu«. Skilja þeir þá rœðu sína. Haraldr konungr gekk
þá til fundar við Hákon, ok taka þeir tal sitt. Segir konungr
<< prev. page << föreg. sida << >> nästa sida >> next page >>
