Full resolution (JPEG) - On this page / på denna sida - K. 1. Uphaf sǫgu ins helga Óláfs konungs
<< prev. page << föreg. sida << >> nästa sida >> next page >>
Below is the raw OCR text
from the above scanned image.
Do you see an error? Proofread the page now!
Här nedan syns maskintolkade texten från faksimilbilden ovan.
Ser du något fel? Korrekturläs sidan nu!
This page has been proofread at least once.
(diff)
(history)
Denna sida har korrekturlästs minst en gång.
(skillnad)
(historik)
mikill; ekki var hann konungi handgenginn, ok var Þórir fyrir
þeim brœðrum at virðingu, er hann var lendr maðr konungs; en
heima í búnaði, þá var Sigurðr í engan stað minni rausnarmaðr;
hann var því vanr, meðan heiðni var, at hafa iii. blót hvern vetr,
eitt at vetrnóttum, en annat at miðjum vetri, iii. at sumri; en
er hann tók við kristni, þá helt hann þó teknum hætti um veizlur;
hafði hann þá um haustit vinaboð mikit, ok enn jólaboð um
vetrinn, ok bauð þá enn til sín mǫrgum mǫnnum; þriðju veizlu
hafði hann um páska ok hafði þá ok fjǫlment. Slíku hélt hann
fram, meðan hann lifði. Sigurðr varð sóttdauðr. Þá var Ásbjǫrn
xviii. vetra; tók hann þá arf eptir fǫður sinn; helt hann teknum
hætti ok hafði iii. veizlur á hverjum vetri, sem faðir hans hafði
haft. Þess var skamt í milli, er Ásbjǫrn hafði tekit við fǫðurarfi,
ok þess, er árferð tók at versna ok sæði manna brugðusk. Ásbjǫrn
helt inu sama um veizlur sínar, ok naut hann þá þess við, at þar
váru forn korn ok forn fǫng, þau er hafa þurfti. En er þau
misseri liðu af ok ǫnnur kómu, var þá korn engum mun betra en
in fyrri. Þá vildi Sigríðr, at veizlur væri af teknar, sumar eða
allar; Ásbjǫrn vildi þat eigi; fór hann þá um um haustit at
hitta vini sína ok keypti korn þar sem hann gat, en þá af
sumum. Fór svá enn fram þann vetr, at helt veizlum ǫllum.
En eptir um várit fengusk lítil sæði, þvíat engi gat frækorn at
kaupa. Rœddi Sigríðr um, at fækka skyldi húskarla; Ásbjǫrn
vildi þat eigi ok helt hann ǫllu inu sama þat sumar; korn var
heldr óárvænt. Þat fylgði ok þá, at svá var sagt sunnan ór
landi, at Óláfr konungr bannaði korn ok malt ok mjǫl at flytja
sunnan ok norðr í landit. Þá þótti Ásbirni vandask um tilfǫngin
búsins; var þat þá ráð hans, at hann lét fram setja byrðing, er
hann átti; þat var haffœranda skip at vexti; skipit var gott ok
reiði vandaðr mjǫk til; þar fylgði segl, stafat með vendi.
Ásbjǫrn rézk til ferðar, ok með honum xx. menn; fóru norðan
um sumarit, ok er ekki sagt frá ferð þeira, fyrr en þeir koma
í Karmtsund aptan dags ok lǫgðu at við Ǫgvaldznes. Þar
stendr bœr mikill skamt upp á eyna Kǫrmt, er heitir á
Ǫgvaldznesi; þar var konungs bú, ágætr bœr; þar réð fyrir Þórir selr;
var hann þar ármaðr. Þórir var maðr ættsmár ok hafði mannazk
vel, starfsmaðr góðr, snjallr í máli, áburðarmaðr mikill,
framgjarn ok óvæginn; hlýddi honum þat síðan, er hann fekk
konungs styrk; hann var maðr skjótorðr ok ǫrorðr. Þeir
Ásbjǫrn lágu þar um nótt. En um morgininn, er ljóst var
<< prev. page << föreg. sida << >> nästa sida >> next page >>
