Full resolution (JPEG) - On this page / på denna sida - K. 1. Uphaf sǫgu ins helga Óláfs konungs
<< prev. page << föreg. sida << >> nästa sida >> next page >>
Below is the raw OCR text
from the above scanned image.
Do you see an error? Proofread the page now!
Här nedan syns maskintolkade texten från faksimilbilden ovan.
Ser du något fel? Korrekturläs sidan nu!
This page has been proofread at least once.
(diff)
(history)
Denna sida har korrekturlästs minst en gång.
(skillnad)
(historik)
orðit, gekk Þórir ofan til skips ok nǫkkurir menn með honum.
Hann spurði, hverr fyrir skipi því réði inu vegliga. Ásbjǫrn
segir til sín ok nefndi fǫður sinn. Þórir spyrr, hvert hann
skyldi fara it lengsta, eða hvat honum væri at ørendum.
Ásbjǫrn segir, at hann vill kaupa sér korn ok malt; segir hann,
sem satt var, at hallæri var mikit norðr í land — »en oss er
sagt, at hér sé vel ært; viltu, bóndi, selja oss korn? Ek sé,
at hér eru hjálmar stórir; væri oss þat órlausn, at þurfa eigi
lengra at fara«. Þórir svarar: »ek skal gera þér órlausn, at þú
þurfir eigi lengra at fara at kornkaupum eða víðara hér um
Rogaland. Ek kann þat segja þér, at þú munt hér vel mega
aptr hverfa ok fara eigi lengra, þvíat þú munt eigi korn hér
fá né í ǫðrum stǫðum, þvíat konungr bannar at selja heðan
korn norðr í land — ok far aptr, Háleygr; sá mun þér inn
bezti«. Ásbjǫrn segir: »ef svá er, bóndi, sem þú segir, at vér
munum ekki fá kornkaup, þá mun eigi minna mitt ørendi, en
hafa kynnisókn á Sóla ok sjá híbýli Erlings frænda míns«.
Þórir segir: »hversu mikla frændsemi átt þú við Erling?«. Hann
segir: »móðir mín er systir hans«. Þórir segir: »vera kann þá,
at ek hafa þá ekki varliga mælt, ef þú ert systurson konungsins
Rygja«. Þá kǫstuðu þeir Ásbjǫrn tjǫldunum af sér ok snøru
út skipinu. Þórir kallaði á þá: »farið nú vel ok komið hér, þá
er þér farið aptr«. Ásbjǫrn segir, at svá skyldi vera. Fara þeir
nú leið sína ok koma at kveldi á Jaðar. Fór Ásbjǫrn upp með
x. menn, en aðrir x. gættu skips. En er Ásbjǫrn kom til bœjar,
fekk hann þar góðar viðtǫkur ok var Erlingr við hann inn
kátasti. Setti Erlingr hann it næsta sér ok spurði hann margra
tíðenda norðan ór landi. Ásbjǫrn segir it ljósasta af ørendum
sínum. Erlingr segir, at þat var þá eigi vel til borit, er
konungr bannaði kornsǫlur — »veit ek, segir hann, eigi þeira
manna ván hér, at traust myni til bera at brjóta orð konungs;
verðr mér vanngætt til skaps konungs, þvíat margir eru
spillendr at um vináttu vára«. Ásbjǫrn segir: »seint er satt at
spyrja; mér hefir kent verit á ungaaldri, at móðir mín væri
frjálsborin í allar hálfur ok þat með, at Erlingr á Sóla væri
nú gǫfgastr hennar frænda, en nú heyri ek þik segja, at þú sér
eigi svá frjáls fyrir konungs þrælum, at þú megir ráða fyrir
korni þínu slíkt er þér líkar«. Erlingr sá til hans ok glotti við
tǫnn ok mælti: »minna vitið þér af konungs ríki Háleygir en
vér Rygir; en ǫrorðr muntu heima vera; áttu ok ekki langt til
<< prev. page << föreg. sida << >> nästa sida >> next page >>
