Full resolution (JPEG) - On this page / på denna sida - K. 1. Uphaf sǫgu ins helga Óláfs konungs
<< prev. page << föreg. sida << >> nästa sida >> next page >>
Below is the raw OCR text
from the above scanned image.
Do you see an error? Proofread the page now!
Här nedan syns maskintolkade texten från faksimilbilden ovan.
Ser du något fel? Korrekturläs sidan nu!
This page has been proofread at least once.
(diff)
(history)
Denna sida har korrekturlästs minst en gång.
(skillnad)
(historik)
þess at telja. Drekkum nú fyrst, frændi, sjám í morgin, hvat
títt er um ørendi þitt«. Gerðu þeir svá ok váru kátir um kveldit.
Eptir um daginn talask þeir viðr, Erlingr ok Ásbjǫrn, ok mælti
Erlingr: »hugsat hefi ek nǫkkut fyrir um kornkaupin þín,
Ásbjǫrn, eða hversu vandr muntu vera at kaupunautum?«. Hann
segir, at hann hirði þat aldrigi, at hverjum hann keypti korn,
ef honum væri heimult selt. Erlingr mælti: »þat þykki mér
líkara, at þrælar mínir munu eiga korn, svá at þú munt vera
fullkaupa; þeir eru ekki í lǫgum eða landzrétt með ǫðrum
mǫnnum«. Ásbjǫrn segir, at hann vill þann kost. Þá var sagt
þrælunum til um þetta kaup; létu þeir korn fram ok malt ok
seldu Ásbirni; hlóð hann skip sitt, sem hann vildi. En er hann
var í brot búinn, leiddi Erlingr hann út með vingjǫfum, ok
skilðusk þeir með kærleikum. Fekk Ásbjǫrn byrleiði gott ok
lagði at um kveldit í Karmtsundi við Ǫgvaldznes, ok váru þar
um nóttina. Þórir seir hafði þegar spurn af um farar Ásbjarnar
ok svá þat, at skip hans var kafhlaðit. Þórir stefndi til sín liði
um nóttina, svá at hann hafði fyrir dag lx. manna; hann fór
á fund Ásbjarnar, þegar er lítt var lýst; gengu þeir þegar út
á skipit. Þá váru þeir Ásbjǫrn klæddir, ok heilsaði Ásbjǫrn Þóri.
Þórir spyrr, hvat þunga Ásbjǫrn hefði á skipi. Hann segir, at
korn ok malt var. Þórir segir: »þá mun Erlingr gera at vanða,
at taka fyrir hégómamál ǫll orð konungs, ok leiðisk honum
enn eigi þat, at vera hans motstǫðumabr í ǫllu, ok er furða at,
er konungr lætr honum alt hlýða«. Var Þórir málóði um hríð;
en er hann þagnaði, þá segir Ásbjǫrn, at korn hǫfðu átt þrælar
Erlings. Þórir svarar snelt, at hann hirði eigi um prettu þeira
Erlings — »er nú hitt til, Ásbjǫrn, at þér gangið á land, elligar
fœrum vér yðr útbyrðis; þvíat vér viljum enga þrǫng hafa af
yðr, meðan vér ryðjum skipit«. Ásbjǫrn sá, at hann hafði eigi
liðskost við Þóri, ok gengu þeir Ásbjǫrn á land upp, en Þórir
lét flytja farminn allan af skipinu. En er rutt var skipit, þá
gekk Þórir eptir skipinu; hann mælti: »furðugott segl hafa þeir
Háleygirnir; taki byrðingssegl várt it forna ok fái þeim; þat er
þeim fullgott, er þeir sigla lausum kili«. Svá var gǫrt, at skipt
var seglunum. Fóru þeir Ásbjǫrn brot leið sína við svá búit
ok stefndi hann þá norðr með landi ok létti eigi fyrr, en hann
kom heim í ǫndverðan vetr, ok varð sjá fǫr allfræg. Varð þá
alt starf tekit af Ásbirni, at búa veizlur á þeim vetri. Þórir
bauð Ásbirni til jólaveizlu ok móður hans ok þeim mǫnnum, er
<< prev. page << föreg. sida << >> nästa sida >> next page >>
