Full resolution (JPEG) - On this page / på denna sida - K. 1. Uphaf sǫgu ins helga Óláfs konungs
<< prev. page << föreg. sida << >> nästa sida >> next page >>
Below is the raw OCR text
from the above scanned image.
Do you see an error? Proofread the page now!
Här nedan syns maskintolkade texten från faksimilbilden ovan.
Ser du något fel? Korrekturläs sidan nu!
This page has been proofread at least once.
(diff)
(history)
Denna sida har korrekturlästs minst en gång.
(skillnad)
(historik)
þat varazk síðan. Þá fór Óláfr konungr út í Ostrarfjǫrð, kom
þar til skipa sinna, fór þá norðr í Sogn ok tók þar veizlur um
sumarit. En er hausta tók, snøri hann inn í fjǫrðinn; fór þaðan
upp á Valdres; þar var áðr heiðit. Konungr fór sem ákafligast
upp til vatsins; kom þar á óvart bóndum ok tók þar skip þeira,
gekk þar á sjálfr með ǫllu liði sínu. Síðan skar hann þingboð,
ok settisk þingit svá nær vatninu, at konungr átti allan kost
skipa, ef hann þættisk þurfa. Bœndr sóttu þingit með her mannz
alvápnaðan. Konungr bauð þeim kristni; en búendr œpðu í móti
ok báðu hann þegja; gerðu þegar gný mikinn ok vápnabrak.
En er konungr sá, at þeir vildu ekki til hlýða þess, er hann
kendi þeim, ok þat annat, at þeir hǫfðu þann múg mannz, er
ekki stózk við, þá snøri hann rœðunni, spurði þá at, ef nǫkkurir
væri þeir menn á þinginu, er sakir þær ættisk við, er þeir vildi,
at hann setti í milli þeira. Þat fanzk brátt í orðum búanda,
at margir váru þar rangsáttir sín í milli, er þá hǫfðu samhlaupa
orðit at mæla móti kristninni. En þegar er búendr tóku at kæra
sín vendræði, þá aflaði hverr þeira sér sveitar at flytja sitt mál
fram; gekk því þann dag allan; at kveldi var slitit þinginu.
Þegar er búendr hǫfðu spurt, at Óláfr konungr hafði farit um
Valdres ok hann var kominn í byggð, þá hǫfðu þeir látit fara
herǫr ok stefnt saman þegn ok þræl; fóru með her þann í móti
konungi; en þá var víða aleyða í byggðinni; bœndr heldu
samnaðinum, þá er þinginu sleit; þess varð konungr víss; en
er hann kom á skip sín, þá lét hann róa um nóttina yfir þvert
vatnit; þar lét hann upp ganga í byggðina, lét þar brenna ok
ræna. Eptir um daginn røru þeir nes frá nesi; lét konungr
alt brenna byggðina. En þeir búendr, er í samnaðinum váru,
þá er þeir sá reyk ok loga til bœja sinna, þá urðu þeir lausir í
flokkinum; stefndi þá hverr í brot ok leitaði heim, ef hann
mætti finna hýski sitt. En þegar er rof kom í liðit, þá fór
hverr at ǫðrum, til þess er alt riðlaðisk í smá flokka. En
konungr røri yfir vatnit ok brendi þá á hváru tveggja landi. Kómu
þá bœndr til hans ok báðu miskunnar, buðu handgǫngu sína.
Gaf hann hverjum manni grið, er til hans kom ok þess krafði,
ok svá fé þeira. Mælti þá engi maðr við kristni; lét konungr
þá skíra fólkit ok tók gíslar af búǫndum. Dvalðisk konungr
þar lengi um haustit; lét draga skipin um eið á milli vatna;
fór konungr lítt um land uppi frá vǫtnum, þvíat hann trúði
illa bóndum; hann lét þar gerar kirkjur ok vigja ok setti
<< prev. page << föreg. sida << >> nästa sida >> next page >>
