Full resolution (JPEG) - On this page / på denna sida - K. 1. Uphaf sǫgu ins helga Óláfs konungs
<< prev. page << föreg. sida << >> nästa sida >> next page >>
Below is the raw OCR text
from the above scanned image.
Do you see an error? Proofread the page now!
Här nedan syns maskintolkade texten från faksimilbilden ovan.
Ser du något fel? Korrekturläs sidan nu!
This page has been proofread at least once.
(diff)
(history)
Denna sida har korrekturlästs minst en gång.
(skillnad)
(historik)
tjalda undir svǫrtum tjǫldum innan af, til þess at þá væri síðr
skíðdræpt. En er dagar nǫkkurir váru liðnir af þinginu, þá
ganga þeir Leifr ok Karl til búðar Þrándar ok váru fjǫlmennir.
En er þeir kómu at búðinni, þá stóðu þar úti nǫkkurir menn.
Leifr spurði, hvárt Þrándr væri inni í búðinni. Þeir segja, at
hann var þar. Leifr mælti, at þeir skyldu biðja Þránd út ganga
— »eigu vit Karl ørendi við hann« segir hann. En er þeir
menn kómu aptr, þá segja þeir, at Þrándr hafði þann
augnaverk, at hann mátti eigi út koma — »ok bað hann, Leifr, at
þú skyldir inn ganga«. Leifr mælti við fǫrunauta sína, at
þeir skyldu fara varliga, er þeir kœmi í búðina, þrøngvask eigi
— »gangi sá fyrstr út, er síðarst gengr inn«. Leifr gekk fyrst
inn, en þar næst Karl, þá hans fǫrunautar, ok fóru með alvæpni,
sem þá, at þeir skyldi til bardaga búask. Leifr gekk innar
at inum svǫrtum tjǫldunum, spurði þá, hvar Þrándr væri.
Þrándr segir ok heilsaði Leifi. Leifr tók kveðju hans, spurði
síðan, hvárt hann hefði nǫkkut skatt heimt um Norðreyjar, eða
hverr greiði þá myndi á vera um silfrit. Þrándr svarar ok
segir, at eigi hefði honum þat ór hug horfit, er þeir Karl hǫfðu
rœtt, ok svá, at greiði myndi á verða um skattinn — »er hér
sjóðr, Leifr, er þú skalt við taka, ok er fullr af silfri«. Leifr
sásk um ok sá fátt manna í búðinni, lágu menn í pǫllunum, en
fáir sátu upp; síðan gekk Leifr til Þrándar ok tók við sjóðnum
ok bar útar í búðina, þar er ljóst var, ok steypði silfrinu ofan
á skjǫld sinn, rótaði í hendi sinni ok mælti, at Karl skyldi sjá
silfrit. Þeir litu á um stund. Þá spurði Karl, hvernug Leifi
sýndisk silfrit. Hann segir: »þat hygg ek, at hverr sá penningr
er illr er í Norðreyjum, at hér myni kominn«. Þrándr heyrði
þetta ok mælti: »sýnisk þér eigi vel silfrit, Leifr«. »Svá er«
segir hann. Þrándr mælti: »eigi eru þeir þó meðalmanníðingar
frændr várir, er þeim má til enskis trúa; ek hefi sent þá í
vár at heimta skatt norðr í eyjar, er ek var at engu fœrr í
vár; en þeir hafa tekit mútur af bóndum at taka fals slíkt, er
eigi þykkir gjaldgengt; ok er hitt vænst, Leifr, at sjá þetta
silfr, er goldizk hefir í landskuldir mínar«. Bar Leifr þá aptr
silfrit, en tók við sjóð ǫðrum ok bar þann til Karls; rannsǫkuðu
þeir þat fé; spurði Karl, hversu Leifi sýndisk þetta fé. Hann
segir, at honum þótti þetta fé vánt, ok eigi svá, at um þær
skuldir, er óvandliga var fyrir mælt, at eigi yrði slíkt þá tekit,
en eigi vil ek þetta fé konungi til handa taka«. Maðr einn, sá
<< prev. page << föreg. sida << >> nästa sida >> next page >>
