Full resolution (JPEG) - On this page / på denna sida - K. 1. Uphaf sǫgu ins helga Óláfs konungs
<< prev. page << föreg. sida << >> nästa sida >> next page >>
Below is the raw OCR text
from the above scanned image.
Do you see an error? Proofread the page now!
Här nedan syns maskintolkade texten från faksimilbilden ovan.
Ser du något fel? Korrekturläs sidan nu!
This page has been proofread at least once.
(diff)
(history)
Denna sida har korrekturlästs minst en gång.
(skillnad)
(historik)
er lá í pallinum, kastaði feldi af hǫfði sér ok mælti: »satt er it
fornkveðna, svá ergisk hverr sem eldisk; svá er þér ok, Þrándr,
lætr Karl inn mœrska reka fé fyrir þér í allan dag«. Þar var
Gautr inn rauði. Þrándr hljóp upp við orð Gauts ok varð málóði,
veitti þeim stórar átǫlur frændum sínum, en at lykðum mælti
hann, at Leifr skyldi selja honum þat silfr — »en tak hér við
sjóð, er landbúar mínir hafa fœrt mér heim í vár; en þótt ek
sjá óskygn, þá er þó sjálf hǫnd hollust«. Maðr reis upp við
olboga, er lá í pallinum; þar var Þórðr inn lági; hann mælti:
»eigi hljótum vér meðalorðaskak af honum Mœra-Karli, ok
væri hann launa fyrir verðr«. Leifr tók við sjóðnum ok bar
enn fyrir Karl; sá þeir þat fé; mælti Leifr: »ekki þarf lengi
at sjá á þetta silfr; hér er hverr penningr ǫðrum betri, ok
viljum vér þetta fé hafa; fá þú til, Þrándr, mann at sjá reizlur«.
Þrándr segir, at honum þótti bezt til fengit, at Leifr sæi fyrir
hans hǫnd. Gengu þeir Leifr þá út ok skamt frá búðinni;
settusk þeir þá niðr ok reiddu silfrit. Karl tók hjálm af hǫfði
sér ok helti þar í silfri, þá er vegit var. Þeir sá mann ganga
hjá sér, ok hafði refði í hendi ok hǫtt síðan á hǫfði ok heklu
grœna, berfœttr, knýtt línbrókum at beini; hann setti niðr
refðit í vǫll ok gekk frá ok mælti: »sé þú við, Mœra-Karl, at
þér verði eigi mein at refði mínu«. Lítlu síðarr kom þar maðr
hlaupandi ok kallaði ákafliga á Leif Ǫzurarson, bað hann fara
sem skjótast til búðar Gilla lǫgsǫgumannz — »þar hljóp inn
um tjaldskarar Sigurðr Þorláksson, ok hefir særðan búðarmann
hans til ólífis«. Leifr hljóp þegar upp ok gekk á brot til fundar
við Gilla; gekk með honum alt búðarlið hans; en Karl sat eptir,
þeir Austmenninir stóðu í hring um hann. Gautr rauði hljóp
at ok hjó með handøxi yfir herðar mǫnnum, ok kom hǫgg þat
í hǫfuð Karli, ok varð sár þat ekki mikit. Þórðr lági greip
upp refðit, er stóð í vellinum, ok lýstr á ofan øxarhamarinn,
svá at øxin stóð í heila. Þusti þá fjǫlði manna út ór búð
Þrándar. Karl var þaðan dauðr borinn. Þrándr lét illa yfir
verki þessu ok bauð þó fé til sátta fyrir frændr sína. Leifr ok
Gilli gengu at eptirmáli, ok kom þar eigi fébótum fyrir. Varð
Sigurðr útlagr fyrir áverka þann, er hann veitti búðunaut Gilla,
en Þórðr ok Gautr fyrir víg Karls. Austmenn bjoggu skip þat,
er Karl hafði haft þangat, ok fóru austr á fund Óláfs konungs;
líkaði honum stórilla þetta verk, en þess varð eigi auðit, at
Óláfr konungr hefndi Þrándi þessa eða frændum hans, fyrir
<< prev. page << föreg. sida << >> nästa sida >> next page >>
